نمایش مبدأ برای قنداقه را حسین گرفت و ‌نگاه کرد

{{سرصفحه شعر
 | مطلع=قنداقه را حسین گرفت و ‌نگاه کرد
 | نام شعر= 
 | شاعر =مهدی رحیمی
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = 
 |موضوع = حضرت علی اکبر(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی =
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|قنداقه را حسین گرفت و ‌نگاه کرد|این گونه آفتاب تبسم به ماه کرد}}
{{ب|با خندۀ پیمبری‌اش از همان نخست|حال حسین را علی‌اش رو به راه کرد}}
{{ب|هرکس که دیدش و صلواتی نکرد نذر|در باب احتجاج خودش اشتباه کرد}}
{{ب|هرکس که بی وضو بغلش کرد بی گمان|مانند لمس کردن قرآن گناه کرد}}
{{ب|با یک ‌نگاه دشمن خود را در اوج رزم|هر قدْر کوه بود مُبَدَل به کاه کرد}}
{{ب|مردان جنگجوی عرب را بدون جنگ|پلکی به هم رسانده و خلع سلاح کرد}}
{{ب|قبل از ورود شمر به گودال در وداع|روز حسین را علی اکبر سیاه کرد}}
{{ب|برگشت با بهانۀ لب تشنگی ولی|در اصل شاهزاده تَرَحُم به شاه کرد}}
{{ب|برگشت قطعه قطعه علی اکبر این چنین|یک دشت را برای تنش بارگاه کرد}}
{{پایان شعر}}