نمایش مبدأ برای مسلم اول شه مردان علی

{{سرصفحه
 | مطلع=مسلم اول شه مردان علی
 | نام شعر=
 | شاعر =اقبال لاهوری 
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 | بخشی از مجموعه اشعار =
 |قالب =
 |وزن = مفتعلن مفاعلن مفتعلن مفاعلن
 |موضوع =امیرالمومنین(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی = 
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}

{{ب|مسلم اول شه مردان علی|عشق را سرمایه ی ایمان علی}}
{{ب|از ولای دودمانش زنده ام|در جهان مثل گهر تابنده ام}}
{{ب|نرگسم وارفته ی نظاره ام|در خیابانش چو بو آواره ام}}
{{ب|زمزم ار جوشد ز خاک من ازوست|می اگر ریزد ز تاک من ازوست}}
{{ب|خاکم و از مهر او آئینه ام|می توان دیدن نوا در سینه ام}}
{{ب|از رخ او فال پیغمبر گرفت|ملت حق از شکوهش فر گرفت}}
{{ب|قوت دین مبین فرموده اش|کائنات آئین پذیر از دوده اش}}
{{ب|مرسل حق کرد نامش بوتراب|حق «یدالله» خواند در ام الکتاب}}
{{ب|هر که دانای رموز زندگیست|سر اسمای علی داند که چیست}}
{{ب|خاک تاریکی که نام او تن است|عقل از بیداد او در شیون است}}
{{ب|فکر گردون رس زمین پیما ازو|چشم کور و گوش ناشنوا ازو}}
{{ب|از هوس تیغ دو رو دارد بدست|رهروان را دل برین رهزن شکست}}
{{ب|شیر حق این خاک را تسخیر کرد|این گل تاریک را اکسیر کرد}}
{{ب|مرتضی کز تیغ او حق روشن است|بوتراب از فتح اقلیم تن است}}
{{ب|مرد کشور گیر از کراری است|گوهرش را آبرو خودداری است}}
{{ب|هر که در آفاق گردد بوتراب|باز گرداند ز مغرب آفتاب}}
{{ب|هر که زین بر مرکب تن تنگ بست|چون نگین بر خاتم دولت نشست}}
{{ب|زیر پاش اینجا شکوه خیبر است|دست او آنجا قسیم کوثر است}}
{{ب|از خود آگاهی یداللهی کند|از یداللهی شهنشاهی کند}}
{{ب|ذات او دروازه ی شهر علوم|زیر فرمانش حجاز و چین و روم}}
{{ب|حکمران باید شدن بر خاک خویش|تا می روشن خوری از تاک خویش}}
{{ب|خاک گشتن مذهب پروانگیست|خاک را اب شو که این مردانگیست}}
{{ب|سنگ شو ای همچو گل نازک بدن|تا شوی بنیاد دیوار چمن}}
{{ب|از گل خود آدمی تعمیر کن|آدمی را عالمی تعمیر کن}}
{{ب|گر بنا سازی نه دیوار و دری|خشت از خاک تو بندد دیگری}}
{{ب|ای ز جور چرخ ناهنجار تنگ|ام تو فریادی بیداد سنگ}}
{{ب|ناله و فریاد و ماتم تا کجا؟|سینه کوبیهای پیهم تا کجا؟}}
{{ب|در عمل پوشیده مضمون حیات|لذت تخلیق قانون حیات}}
{{ب|خیز و خلاق جهان تازه شو|شعله در بر کن خلیل آوازه شو}}
{{ب|با جهان نامساعد ساختن|هست در میدان سپر انداختن}}
{{ب|مرد خودداری که باشد پخته کار|با مزاج او بسازد روزگار}}
{{ب|گر نسازد با مزاج او جهان|می شود جنگ آزما با آسمان}}
{{ب|بر کند بنیاد موجودات را|می دهد ترکیب نو ذرات را}}
{{ب|گردش ایام را برهم زند|چرخ نیلی فام را برهم زند}}
{{ب|می کند از قوت خود آشکار|روزگار نو که باشد سازگار}}
{{ب|در جهان نتوان اگر مردانه زیست|همچو مردان جان سپردن زندگیست}}
{{ب|آزماید صاحب قلب سلیم|زور خود را از مهمات عظیم}}
{{ب|عشق با دشوار ورزیدن خوشست|چون خلیل از شعله گلچیدن خوشست}}
{{پایان شعر}}