نمایش مبدأ برای چگونه روضه نخواند دلی كه تنها شد

{{سرصفحه شعر
 | مطلع=چگونه روضه نخواند دلی كه تنها شد
 | نام شعر= 
 | شاعر =رضا حمامی آرانی"صفیر"
 | مصحح = 
 | بخشی از دیوان =
 |قالب =غزل
 |وزن = 
 |موضوع = حضرت علی اکبر(ع)
 | قبلی =
 | بعدی = 
 | سال خورشیدی =
 | سال میلادی =
 | سال قمری = 
 | یادداشت =
}}
{{شعر}}
{{ب|چگونه روضه نخواند دلی كه تنها شد|چگونه راه رود آنكه قامتش تا شد}}
{{ب|عصاي دست مني روي خاك افتادي|ز جاي خيز كه پير از غم تو بابا شد}}
{{ب|چقدر پاي تو اي سَرو، خونِ دل خوردم|كه تا بزرگ‌ شدي قامت تو رعنا شد}}
{{ب|به خيمه روضه ی غم ميكند به پا زينب|كه داغ اول اين دشت سهم ليلا شد}}
{{ب|بلند تا به كنار تو يا علي گفتم|به نام فاطمه درخيمه‌ها چه غوغا شد}}
{{ب|براي بوسه ي روي تو غبطه ها خوردم|عجب كه فرصت آن اينچنين مهيا شد}}
{{ب|نگاه من به لب توست تا سخن گويي|ولي به جاي لبت زخم صورتت واشد}}
{{ب|كنار پهلوي از نيزه‌ها شكسته ی تو|دوباره تازه در اين دشت داغ زهرا شد}}
{{ب|دلم تنوره ی داغ است با لب خشكت|بريز آب بر اين آتشي كه برپا شد}}
{{ب|ز تشنگي به حرم بسكه آب گفتي آه|ز شرم آه توخون ديده‌هاي سقا شد}}
{{پایان شعر}}