ملا محمد طاهر قمی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شاعر و نویسنده | نام =ملا محمد طاهر قمی | تصویر = اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | سرشناسی = شاعر | نام اصلی = | زمینه فعالیت = شعر آیینی | ملیت = ایرانی | تاریخ تولد = | محل...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شاعر | {{جعبه اطلاعات شاعر | ||
| نام | | نام = محمد طاهر قمی | ||
| تصویر | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | |||
| توضیح تصویر | | سرشناسی = | ||
| سرشناسی | | نام شاعر = محمد طاهر قمی | ||
| نام | | لقب = | ||
| | | مشهور = ملا محمد طاهر قمی | ||
| | | فرزندان = | ||
| | | استادان = | ||
| | | شاگردان = | ||
| | | تخلص = | ||
| | | زمینه فعالیت = | ||
| | | محل تولد = شیراز | ||
| | | تاریخ تولد = نامعلوم | ||
| | | محل زندگی = قم | ||
| | | مرگ = | ||
| | | آرامگاه = قبرستان شیخان | ||
| | | کتاب = | ||
| | | سبک شعری = کهن قدیمی | ||
| نام دیوان = | |||
| رشته تحصیلی = | |||
| وب‌گاه = | |||
|سبک | |||
|دیوان | |||
| | |||
| وب‌گاه | |||
}} | }} | ||
'''ملا محمد طاهر قمی''' از [[شاعران ایرانی]] قرن یازدهم متخلص به طاهر است. او از [[عالمان دینی]] بوده است. آثار شعری او به اسم مونس الابرار، و [[قصیده]] لامیه او معروف است. | '''ملا محمد طاهر قمی''' از [[شاعران ایرانی]] قرن یازدهم متخلص به طاهر است. او از [[عالمان دینی]] بوده است. آثار شعری او به اسم مونس الابرار، و [[قصیده]] لامیه او معروف است. | ||
== معرفی == | == معرفی == | ||
محمدطاهر بن محمدحسین قمی از عالمان، [[متلکمان]] و [[شاعران شیعی]] قرن یازدهم و از مشایخ اجازه [[شیخ حر عاملی]] و [[علامه مجلسی]] است. سال تولد او مشخص نیست. زادگاه او [[شیراز]] و در جوانی برای تحصیل علوم دینی به [[نجف اشرف]] رفت و پس از اتمام تحصیلات به [[قم]] بازگشت. او مراوده های علمی با [[فیض کاشانی]] داشته است. ملا طاهر با [[صوفیان]] به شدت مقابله می‌کرده است. سرانجام در سال ۱۰۹۸ ق دار فانی را وداع گفت و در قبرستان [[شیخان قم]]، کنار مرقد [[زکریا بن آدم]] مدفون گردید. مرقد حاج سید جواد قمی (از نوادگان او) نیز در آن بقعه قرار دارد. مجموعه شعری او مونس الابرار و شعر معروف او قصیده لامیه است. قصیده بلند وی درباره [[امیرالمومنین (ع)]] با این بیت شروع شده است: | محمدطاهر بن محمدحسین قمی از عالمان، [[متلکمان]] و [[شاعران شیعی]] قرن یازدهم و از مشایخ اجازه [[شیخ حر عاملی]] و [[علامه مجلسی]] است. سال تولد او مشخص نیست. زادگاه او [[شیراز]] و در جوانی برای تحصیل علوم دینی به [[نجف اشرف]] رفت و پس از اتمام تحصیلات به [[قم]] بازگشت. او مراوده های علمی با [[فیض کاشانی]] داشته است. ملا طاهر با [[صوفیان]] به شدت مقابله می‌کرده است. سرانجام در سال ۱۰۹۸ ق دار فانی را وداع گفت و در قبرستان [[شیخان قم]]، کنار مرقد [[زکریا بن آدم]] مدفون گردید. مرقد حاج سید جواد قمی (از نوادگان او) نیز در آن بقعه قرار دارد. مجموعه شعری او مونس الابرار و شعر معروف او قصیده لامیه است. قصیده بلند وی درباره [[امیرالمومنین(ع)]] با این بیت شروع شده است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|به خون ديده نوشتيم بر در و ديوار|كه چشم لطف ز اَبناى روزگار مدار}} | {{ب|به خون ديده نوشتيم بر در و ديوار|كه چشم لطف ز اَبناى روزگار مدار}} | ||
| خط ۵۷: | خط ۳۴: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
[[رده:شاعران مدفون در قم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۶
| اطلاعات شاعر | |
|---|---|
| نام شاعر | محمد طاهر قمی |
| مشهور | ملا محمد طاهر قمی |
| محل تولد | شیراز |
| تاریخ تولد | نامعلوم |
| محل زندگی | قم |
| آرامگاه | قبرستان شیخان |
| سبک شعری | کهن قدیمی |
ملا محمد طاهر قمی از شاعران ایرانی قرن یازدهم متخلص به طاهر است. او از عالمان دینی بوده است. آثار شعری او به اسم مونس الابرار، و قصیده لامیه او معروف است.
معرفی
محمدطاهر بن محمدحسین قمی از عالمان، متلکمان و شاعران شیعی قرن یازدهم و از مشایخ اجازه شیخ حر عاملی و علامه مجلسی است. سال تولد او مشخص نیست. زادگاه او شیراز و در جوانی برای تحصیل علوم دینی به نجف اشرف رفت و پس از اتمام تحصیلات به قم بازگشت. او مراوده های علمی با فیض کاشانی داشته است. ملا طاهر با صوفیان به شدت مقابله می‌کرده است. سرانجام در سال ۱۰۹۸ ق دار فانی را وداع گفت و در قبرستان شیخان قم، کنار مرقد زکریا بن آدم مدفون گردید. مرقد حاج سید جواد قمی (از نوادگان او) نیز در آن بقعه قرار دارد. مجموعه شعری او مونس الابرار و شعر معروف او قصیده لامیه است. قصیده بلند وی درباره امیرالمومنین(ع) با این بیت شروع شده است:
| به خون ديده نوشتيم بر در و ديوار | كه چشم لطف ز اَبناى روزگار مدار |