تا صورت پيوند جهان بود علی بود: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
خط ۲۹: خط ۲۹:
{{ب|آن شیر دلاور، که براى طمع نفس|برخوان جهان پنجه نیالود، على بود}}
{{ب|آن شیر دلاور، که براى طمع نفس|برخوان جهان پنجه نیالود، على بود}}
{{ب|این کفر نباشد، سخن کفر نه این است|تا هست على باشد و، تا بود، على بود}}
{{ب|این کفر نباشد، سخن کفر نه این است|تا هست على باشد و، تا بود، على بود}}
{ب|شاهى که ولى بود و وصى بود، على بود|سلطان سخا و کرم و جود، على بود}}
{{ب|شاهى که ولى بود و وصى بود، على بود|سلطان سخا و کرم و جود، على بود}}
{{ب|هم آدم و هم شیث و هم ادریس و هم الیاس|هم صالح پیغمبر و داود، على بود}}
{{ب|هم آدم و هم شیث و هم ادریس و هم الیاس|هم صالح پیغمبر و داود، على بود}}
{{ب|هم موسى و هم عیسى و هم خضر و هو ایوب|هم یوسف و هم یونس و هم هود، على بود}}
{{ب|هم موسى و هم عیسى و هم خضر و هو ایوب|هم یوسف و هم یونس و هم هود، على بود}}
خط ۳۵: خط ۳۵:
{{ب|آن عارف سجاد، که خاک درش از قدر|بر کنگره عرش بیفزود، على بود}}
{{ب|آن عارف سجاد، که خاک درش از قدر|بر کنگره عرش بیفزود، على بود}}
{{ی|هم اول و هم آخر و هم ظاهر و باطن|هم عابد و هم معبد و معبود، على بود}}
{{ی|هم اول و هم آخر و هم ظاهر و باطن|هم عابد و هم معبد و معبود، على بود}}
{ب|«ان لحملک لحمى» بشنو تا که بدانى|آن یار که او نفس نبى بود، على بود}}
{{ب|«ان لحملک لحمى» بشنو تا که بدانى|آن یار که او نفس نبى بود، على بود}}
{{ب|موسى و عصا و ید بیضا و نبوت|در مصر به فرعون که بنمود، على بود}}
{{ب|موسى و عصا و ید بیضا و نبوت|در مصر به فرعون که بنمود، على بود}}
{{ب|چندان که در آفاق نظر کردم و دیدم|از روى یقین در همه موجود، على بود}}
{{ب|چندان که در آفاق نظر کردم و دیدم|از روى یقین در همه موجود، على بود}}

نسخهٔ ‏۱۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۴

تا صورت پيوند جهان بود علي بود
اطلاعات شعر
نام شعرعلی بود
نام شاعرمولوی
قالبغزل
موضوعامیرالمومنین(ع)
مناسبتمدح
زمان سرایشکهن
زبانفارسی
تعداد ابیات۹بیت


تا صورت پيوند جهان بود علي بود را مولوی درباره مدح امیرالمومنین(ع) سروده است.

معرفی

«تا صورت پيوند جهان بود علي بود» اثر شعری از مولوی است. این غزل شعر در گونه مدح در نه بیت سروده شده است. مولوی شعر «تا صورت پيوند جهان بود علي بود» را در مدح امام علی(ع) سروده است.

متن شعر

الگو:ی

تا صورت پيوند جهان بود علي بودتا نقش زمين بود و زمان بود علي بود
آن قلعه گشایى که در از قلعه خیبربرکند به یک حمله و بگشود، على بود
آن گرد سر افراز، که اندر ره اسلامتا کار نشد راست، نیاسود، على بود
آن شیر دلاور، که براى طمع نفسبرخوان جهان پنجه نیالود، على بود
این کفر نباشد، سخن کفر نه این استتا هست على باشد و، تا بود، على بود
شاهى که ولى بود و وصى بود، على بودسلطان سخا و کرم و جود، على بود
هم آدم و هم شیث و هم ادریس و هم الیاسهم صالح پیغمبر و داود، على بود
هم موسى و هم عیسى و هم خضر و هو ایوبهم یوسف و هم یونس و هم هود، على بود
مسجود ملایک که شد آدم، ز على شدآدم چو یکى قبله و مسجود، على بود
آن عارف سجاد، که خاک درش از قدربر کنگره عرش بیفزود، على بود
«ان لحملک لحمى» بشنو تا که بدانىآن یار که او نفس نبى بود، على بود
موسى و عصا و ید بیضا و نبوتدر مصر به فرعون که بنمود، على بود
چندان که در آفاق نظر کردم و دیدماز روى یقین در همه موجود، على بود
خاتم که در انگشت سلیمان نبى بودآن نور خدایى که بر او بود، على بود
آن شاه سرفراز، که اندر شب معراجبا احمد مختار یکى بود، على بود
آن کاشف قرآن‏ که‏ خدا در همه قرآنکردش صفت عصمت و بستود، على بود

پانویس

منابع