شاعر آیینی:فتح الله وفایی شوشتری: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
}} | }} | ||
''' | '''وفایی شوشتری''' یا ملّا فتح اللّٰه وفایی شوشتری، معروف به [[وفایی شوشتری]] و متخلّص به وفایی، از شاعران [[قرن سیزدهم]] هجری است. | ||
==معرفی== | ==معرفی== | ||
فتح الله وفایی شوشتری، در سال ۱۲۰۸ ق، در [[شوشتر]] متولد شد. او در فنون [[شعر]] و ادب تبحر داشت و بیشتر اشعارش، در [[مصایب]] و [[مناقب]] اهل بیت (ع) است. از آثار وفایی شوشتری می توان به الجبر والاختیار، سراج المحتاج، در سرّ و سلوک و شهاب ثاقب اشاره کرد. سر انجام وی سال ۱۳۰۳ ق، در [[نجف]] از دنیا رفت و به خاک سپرده شد.مجموعه شعری وی با نام دیوان وفایی در سال ۱۳۲۰ به چاپ رسیده است. شعر معروف در منقبت [[امام علی (ع)]] با [[مطلع]] «چه شود ز را وفا اگر نظری به جانب ما کنی» آغاز شده است.{{شعر}} | فتح الله وفایی شوشتری، در سال ۱۲۰۸ ق، در [[شوشتر]] متولد شد. او در فنون [[شعر]] و ادب تبحر داشت و بیشتر اشعارش، در [[مصایب]] و [[مناقب]] اهل بیت (ع) است. از آثار وفایی شوشتری می توان به الجبر والاختیار، سراج المحتاج، در سرّ و سلوک و شهاب ثاقب اشاره کرد. سر انجام وی سال ۱۳۰۳ ق، در [[نجف]] از دنیا رفت و به خاک سپرده شد.مجموعه شعری وی با نام دیوان وفایی در سال ۱۳۲۰ به چاپ رسیده است. شعر معروف در منقبت [[امام علی (ع)]] با [[مطلع]] «چه شود ز را وفا اگر نظری به جانب ما کنی» آغاز شده است.{{شعر}} |
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۲
شاعر آیینی | |
اطلاعات | |
---|---|
زمینه فعالیت | شعر آیینی |
ملیت | ایرانی |
محل زندگی | تهران |
پیشه | عالم دینی |
سبک نوشتاری | غزل قصیده مثنوی |
دیوان اشعار | دیوان وفایی |
تخلص | وفایی |
تحصیلات | حوزوی |
وفایی شوشتری یا ملّا فتح اللّٰه وفایی شوشتری، معروف به وفایی شوشتری و متخلّص به وفایی، از شاعران قرن سیزدهم هجری است.
معرفی
فتح الله وفایی شوشتری، در سال ۱۲۰۸ ق، در شوشتر متولد شد. او در فنون شعر و ادب تبحر داشت و بیشتر اشعارش، در مصایب و مناقب اهل بیت (ع) است. از آثار وفایی شوشتری می توان به الجبر والاختیار، سراج المحتاج، در سرّ و سلوک و شهاب ثاقب اشاره کرد. سر انجام وی سال ۱۳۰۳ ق، در نجف از دنیا رفت و به خاک سپرده شد.مجموعه شعری وی با نام دیوان وفایی در سال ۱۳۲۰ به چاپ رسیده است. شعر معروف در منقبت امام علی (ع) با مطلع «چه شود ز را وفا اگر نظری به جانب ما کنی» آغاز شده است.
چه شود، زراه وفا اگر نظری به جانب ما کنی | که به کیمیای نظر مس قلب تیره طلا کنی |