کیست حق را و پیمبر را ولی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
{{همچنین ببینید|عطار نیشابوری}} | {{همچنین ببینید|عطار نیشابوری}} | ||
'''کیست حق را و پیمبر را ولی''' مثنوی شعری از '''[[عطار نیشابوری]]''' درباره [[امام حسین(ع)]] است.این شعر در قالب '''مثنوی''' و در گونه '''منقبت''' با وزن '''فاعلاتن فاعلاتن فاعلن''' است. این شعر در '''پانزده بیت''' سروده شده است. | |||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|کیست حق را و پیمبر را ولی|آن حسن سیرت حسین بن علی}} | {{ب|کیست حق را و [[پیمبر]] را ولی|آن حسن سیرت حسین بن علی}} | ||
{{ب|آفتاب آسمان معرفت|آن محمد صورت و حیدر صفت}} | {{ب|آفتاب آسمان معرفت|آن محمد صورت و [[حیدر]] صفت}} | ||
{{ب|نه فلک را تا ابد مخدوم بود|زانکه او سلطان ده معصوم بود}} | {{ب|نه فلک را تا ابد مخدوم بود|زانکه او سلطان ده [[معصوم]] بود}} | ||
{{ب|قرة‌العین امام مجتبی|شاهد زهرا شهید کربلا}} | {{ب|قرة‌العین [[امام مجتبی]]|شاهد [[زهرا]] شهید [[کربلا]]}} | ||
{{ب|تشنه او را دشنه آغشته بخون|نیم کشته گشته سرگشته بخون}} | {{ب|تشنه او را دشنه آغشته بخون|نیم کشته گشته سرگشته بخون}} | ||
{{ب|آن چنان سرخود که برد بی دریغ|کافتاب از درد آن شد زیر میغ}} | {{ب|آن چنان سرخود که برد بی دریغ|کافتاب از درد آن شد زیر میغ}} | ||
نسخهٔ ۲۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۶
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | جان جهان |
| نام شاعر | عطار نیشابوری |
| قالب | مثنوی |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| زمان سرایش | کهن |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۵بیت |
کیست حق را و پیمبر را ولی مثنوی شعری از عطار نیشابوری درباره امام حسین(ع) است.این شعر در قالب مثنوی و در گونه منقبت با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن است. این شعر در پانزده بیت سروده شده است.
متن شعر
| کیست حق را و پیمبر را ولی | آن حسن سیرت حسین بن علی | |
| آفتاب آسمان معرفت | آن محمد صورت و حیدر صفت | |
| نه فلک را تا ابد مخدوم بود | زانکه او سلطان ده معصوم بود | |
| قرة‌العین امام مجتبی | شاهد زهرا شهید کربلا | |
| تشنه او را دشنه آغشته بخون | نیم کشته گشته سرگشته بخون | |
| آن چنان سرخود که برد بی دریغ | کافتاب از درد آن شد زیر میغ | |
| گیسوی او تا بخون آلوده شد | خون گردون از شفق پالوده شد | |
| کی کنند این کافران با این همه | کو محمد کو علی کو فاطمه | |
| صد هزاران جان پاک انبیا | صف زده بینم بخاک کربلا | |
| در تموز کربلا تشنه جگر | سر بریدندش چه باشد زین بتر | |
| با جگر گوشهٔ پیمبر این کنند | وانگهی دعوی داد ودین کنند | |
| کفرم آید هرکه این را دین شمرد | قطع باد از بن زفانی کین شمرد | |
| هرکه در روئی چنین آورد تیغ | لعنتم از حق بدو آید دریغ | |
| کاشکی ای من سگ هندوی او | کمترین سگ بودمی در کوی او | |
| یا درآن تشویر آبی گشتمی | در جگر او را شرابی گشتمی |