شنیدم از لب باد صبا حسین حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =شنیدم از لب باد صبا حسین حسین | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =سلام بر حسین | نام شاعر =محمود حبیبی کسبی | قالب =غزل | وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =هلال محرم | زمان سرایش = معاصر | زبان =...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
}}
}}


'''شنیدم از لب باد صبا حسین حسین''' غزل شعری از '''[[محمود حبیبی کسبی]]''' درباره [[امام حسین(ع)]] است.
«'''شنیدم از لب باد صبا حسین حسین'''» اثر شعری از [[محمود حبیبی کسبی]] است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن است. این شعر در دوازده بیت درباره امام حسین(ع) سروده شده است.
 
==معرفی==
{{همچنین ببینید|محمود حبیبی کسبی}}
«'''شنیدم از لب باد صبا حسین حسین'''» اثر شعری از محمود حبیبی کسبی است. این شعر در قالب '''غزل''' و در گونه '''مرثیه''' با وزن '''فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن''' است. این شعر در '''دوازده بیت''' درباره امام حسین(ع) سروده شده است.


==متن شعر==
==متن شعر==
خط ۴۲: خط ۳۸:


==منابع==
==منابع==
[[رده:اشعار عاشورایی]]
[[رده:اشعار عاشورایی]]
[[رده:شعر آیینی]]
[[رده:شاعر آیینی]]

نسخهٔ ‏۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۴۳

شنیدم از لب باد صبا حسین حسین
اطلاعات شعر
نام شعرسلام بر حسین
نام شاعرمحمود حبیبی کسبی
قالبغزل
وزنفعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
موضوعامام حسین(ع)
مناسبتهلال محرم
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۱۲یت


«شنیدم از لب باد صبا حسین حسین» اثر شعری از محمود حبیبی کسبی است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن است. این شعر در دوازده بیت درباره امام حسین(ع) سروده شده است.

متن شعر

شنیدم از لب باد صبا حسین حسیننوای ما، دم ما، شور ما، حسین حسین
محرم آمده و گوش جان که بسپاریشنیده می‌شود از هرکجا حسین حسین
محرم آمده قد قامت العزا بشنوبخوان به مأذنه حَیّ علیٰ حسین حسین
کتیبه سینه‌زن و باد نوحه‌خوان شده استصدای زمزمۀ بادها حسین حسین
ز عرش پیرهنی خون‌چکان شد آویزانچکیده در همه عرش خدا حسین حسین
ملک نشانی خون خدا گرفت ز خاکصدا بلند شد از کربلا: حسین! حسین
عجب غمی‌ست به نامش، هرآن‌که گفت بسوختکه کرده یک‌سره آتش به پا حسین حسین
گذشت عمر به زیر کتیبه‌های غمشهزار شکر شدم پیر با حسین حسین
لبم به ذکر دگر وا نمی‌شود چه کنمشده‌ست با لب من آشنا حسین حسین
ز لطف اوست کز او نام می‌برم، ور نهمن خراب کجا و کجا حسین حسین
گریست دیدهٔ ناپاک من هم از داغشاز آن‌که زنده کند مرده را حسین حسین
خوشا به بزم عزایش که یک‌صدا گوینداز ابتدا همه تا انتها حسین حسین


پانویس

منابع