آن لاله که عشق و خون بهارش بودند: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان = آن لاله که عشق و خون بهارش بودند | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر =آن لاله که عشق و خون بهارش بودند | نام شاعر = سیدرضا موید | قالب = رباعی | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع | موضوع = عبدالله بن الحسن (ع) | مناسبت =م...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
'''آن لاله که عشق و خون بهارش بودند''' رباعی آیینی از سروده های شاعر معاصر ایران، [[سیدرضا موید]] است.
| عنوان = [[آن لاله که عشق و خون بهارش بودند]]
 
| تصویر =
| توضیح تصویر =
| نام شعر =آن لاله که عشق و خون بهارش بودند
| نام شاعر = [[سیدرضا موید]]
| قالب = [[رباعی]]
| وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
| موضوع = [[عبدالله بن الحسن (ع)]]
| مناسبت =مرثیه
| زمان سرایش = معاصر
| زبان = فارسی
| تعداد ابیات =۲ بیت
| منبع =  همواره حسین
}} '''آن لاله که عشق و خون بهارش بودند''' رباعی آیینی از سروده های شاعر معاصر ایران، [[سیدرضا موید]] است.
==معرفی==
==معرفی==
{{اصلی|سیدرضا موید}} «آن لاله که عشق و خون بهارش بودند» از سروده های آیینی سیدرضا موید در [[قالب رباعی]] است. موید این رباعی را در [[وزن]] مفعول مفاعیل مفاعیلن فع درباره [[عبدالله بن الحسن (ع)]] سروده است.
«آن لاله که عشق و خون بهارش بودند» از سروده های آیینی سیدرضا موید در [[قالب رباعی]] است. موید این رباعی را در [[وزن]] مفعول مفاعیل مفاعیلن فع درباره [[عبدالله بن الحسن (ع)]] سروده است.
==متن شعر==
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۲۱: خط ۸:
{{ب|آن‌روز که جای مجتبی خالی بود|در کرب‌و‌بلا دو یادگارش بودند}}
{{ب|آن‌روز که جای مجتبی خالی بود|در کرب‌و‌بلا دو یادگارش بودند}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==همچنین ببینید==
* [[سیدرضا موید]]
==پانویس==
==پانویس==
همواره حسین
همواره حسین
==منابع==
==منابع==

نسخهٔ ‏۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۵۷

آن لاله که عشق و خون بهارش بودند رباعی آیینی از سروده های شاعر معاصر ایران، سیدرضا موید است.

معرفی

«آن لاله که عشق و خون بهارش بودند» از سروده های آیینی سیدرضا موید در قالب رباعی است. موید این رباعی را در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع درباره عبدالله بن الحسن (ع) سروده است.

متن شعر

آن لاله که عشق و خون بهارش بودندگل‌های مدینه داغ‌دارش بودند
آن‌روز که جای مجتبی خالی بوددر کرب‌و‌بلا دو یادگارش بودند

همچنین ببینید

پانویس

همواره حسین

منابع