کشتگان عشق بی‌‌غسل و کفن خوابیده‌اند: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =کشتگان عشق بی‌‌غسل و کفن خوابیده‌اند | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =مرشد چلویی | قالب =غزل | وزن = | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۰بیت | منبع = }} '''کشتگ...» ایجاد کرد) |
|||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
{{ب|احمد و قاسم چو عبدالله، پهلوی حسین|با تن صد چاک و با وجه حسن خوابیده‌اند}} | {{ب|احمد و قاسم چو عبدالله، پهلوی حسین|با تن صد چاک و با وجه حسن خوابیده‌اند}} | ||
{{ب|سرزمین کربلا یعنی حسین‌آباد عشق|مردمانش جمله با یک پیرهن خوابیده‌اند}} | {{ب|سرزمین کربلا یعنی حسین‌آباد عشق|مردمانش جمله با یک پیرهن خوابیده‌اند}} | ||
{ب|جان‌نثاران شه دین، ساکنان بزم قُرب|بی‌کس و بی‌خانمان، دور از وطن خوابیده‌اند}} | {{ب|جان‌نثاران شه دین، ساکنان بزم قُرب|بی‌کس و بی‌خانمان، دور از وطن خوابیده‌اند}} | ||
{{ب|گر خزان شد گلسِتان مصطفی، فخر زمن|نو‌گلانش، تشنه‌لب در آن چمن خوابیده‌اند}} | {{ب|گر خزان شد گلسِتان مصطفی، فخر زمن|نو‌گلانش، تشنه‌لب در آن چمن خوابیده‌اند}} | ||
{{ب|چنگ ننْوازید امشب، لشگر! از بهر خدا|کاهل‌بیت شاه، در «بیت الحزن» خوابیده‌اند}} | {{ب|چنگ ننْوازید امشب، لشگر! از بهر خدا|کاهل‌بیت شاه، در «بیت الحزن» خوابیده‌اند}} | ||
نسخهٔ ۱۶ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۴۰
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | مرشد چلویی |
| قالب | غزل |
| موضوع | امام حسین(ع) |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۰بیت |
کشتگان عشق بی‌‌غسل و کفن خوابیده‌اند را شاعر آیینی مرشد چلویی درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مدح و در ده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل می‌باشد.
متن شعر
| کشتگان عشق بی‌‌غسل و کفن خوابیده‌اند | سر به راه دوست داده، با بدن خوابیده‌اند | |
| در گلستان شهادت، یک‌به‌یک مانند گل | پاره‌پاره در جوار «ذوالمنن» خوابیده‌اند | |
| در کنار شاه اقلیم امامت، روی خاک | با تن صد پاره، هفتاد و دو تن خوابیده‌اند | |
| احمد و قاسم چو عبدالله، پهلوی حسین | با تن صد چاک و با وجه حسن خوابیده‌اند | |
| سرزمین کربلا یعنی حسین‌آباد عشق | مردمانش جمله با یک پیرهن خوابیده‌اند | |
| جان‌نثاران شه دین، ساکنان بزم قُرب | بی‌کس و بی‌خانمان، دور از وطن خوابیده‌اند | |
| گر خزان شد گلسِتان مصطفی، فخر زمن | نو‌گلانش، تشنه‌لب در آن چمن خوابیده‌اند | |
| چنگ ننْوازید امشب، لشگر! از بهر خدا | کاهل‌بیت شاه، در «بیت الحزن» خوابیده‌اند | |
| ای صبا! آهسته‌تر می‌ران به دشت کربلا | کودکان در خیمه با حُزن و مِحن خوابیده‌اند | |
| «ساعیا»! با چشم حق‌بین، بین که یاران حسین | جمله یک روحند لیکن تن‌به‌تن خوابیده‌اند |