آنان که آفریده شد از نور پاکشان: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =آنان که آفریده شد از نور پاکشان | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = روشن اردستانی | قالب = غزل | وزن = | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۱بیت | منبع = }} '''آنان که آف...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| نام شاعر = روشن اردستانی | | نام شاعر = روشن اردستانی | ||
| قالب = غزل | | قالب = غزل | ||
| وزن = | | وزن =فاعلاتن فاعلاتن فاعلن | ||
| موضوع =امام حسین(ع) | | موضوع =امام حسین(ع) | ||
| مناسبت = | | مناسبت = | ||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
}} | }} | ||
'''آنان که آفریده شد از نور پاکشان''' را [[روشن اردستانی]] درباره امام حسین(ع) در یازده بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است. | '''آنان که آفریده شد از نور پاکشان''' را [[روشن اردستانی]] درباره امام حسین(ع) در یازده بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== |
نسخهٔ ۳۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۸
اطلاعات شعر | |
---|---|
نام شاعر | روشن اردستانی |
قالب | غزل |
وزن | فاعلاتن فاعلاتن فاعلن |
موضوع | امام حسین(ع) |
زبان | فارسی |
تعداد ابیات | ۱۱بیت |
آنان که آفریده شد از نور پاکشان را روشن اردستانی درباره امام حسین(ع) در یازده بیت سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن است.
متن شعر
آنان که آفریده شد از نور پاکشان | خورشید، شد به نیزه سر تابناکشان | |
مانند قرص مه، سرشان رفت بر سنان | در آفتاب مانْد، تن چاکچاکشان | |
گشتند در عداوتشان، مشرکان شریک | دوزخ، کمینه فایدهی اشتراکشان | |
افکنده روزگار، جدایی به تیغ ظلم | هر چند در میان سر و چشم پاکشان | |
چه در فضای قدس و چه در تنگنای دهر | از یکدگر محال بُوَد انفکاکشان | |
نشناخت قدرشان، عمر سعدِ کوردل | با آن که میشناخت، سمک تا سماکشان | |
آتش به خیمهگاه زد و آبشان نداد | میخواست تا به باد دهد، بلکه خاکشان | |
میشد زیاده حرمتشان، در بساط قُرب | میکرد، هر چه سعی پی انهتاکشان | |
از قتل اولیای خدا، اشقیای خلق | در دل نبود گر چه ز کس بیم و باکشان | |
شمشیر انتقام خدا آخر از نیام | آمد برون و کرد به خواری، هلاکشان | |
پیوسته در سلاسلِ آتش، مقیّدند | در ورطهی عذابِ الیمِ مؤبّدند |