کاربر:Eskandari/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{جعبه اطلاعات شعر
  | عنوان =من از کودکی عاشقت بوده ام
  | عنوان =اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى
  | تصویر =  
  | تصویر =
  | توضیح تصویر =  
  | توضیح تصویر =  
  | نام شعر =عاشقت بوده ام
  | نام شعر =
  | نام شاعر =علی انسانی
  | نام شاعر =قاسم رسا
  | قالب =غزل
  | قالب = قصیده
  | وزن =  
  | وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  | موضوع =امام حسین(ع)
  | موضوع =امام رضا(ع)
  | مناسبت = مدح
  | مناسبت =مدح و زیارت
  | زمان سرایش = معاصر
  | زمان سرایش = معاصر
  | زبان = فارسی
  | زبان = فارسی کهن
  | تعداد ابیات =۸بیت
  | تعداد ابیات =۱۷بیت
  | منبع =  
  | منبع =  
}}
}}


{{همچنین ببینید|علی انسانی}}
'''اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى''' شعری از [[قاسم رسا]] از شعرای ایرانی است. این شعر در قالب قصیده در هفده بیت درباره امام رضا(ع) با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن سروده است. این شعر در حرم امام رضا(ع) بر کتیبه ای نقش بسته و نصب شده است.
'''من از کودکی عاشقت بوده ام''' را [[علی انسانی] درباره [[امام حسین(ع)]] سروده است.
 
==معرفی==
«من از کودکی عاشقت بوده ام» اثر شعری از علی انسانی است. این غزل شعر در گونه مدح در هشت بیت سروده شده است.
حسین انصاریان شعر «من از کودکی عاشقت بوده ام» را در مدح امام حسین(ع) سروده است.


==متن شعر==
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|من از کودکی عاشقت بوده ام|قبولم نما گرچه آلوده ام}}
{{ب|اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى|خفته در خاك خراسان، تو غریب الغربایى}}
{{ب|مبادا برانی مرا از درت|به بازوی بشکسته مادرت}}
{{ب|چه ثنا گویمت، اى داور هفتاد و دو ملت|كه ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنایى}}
{{ب|به عشق تو هرکس که منسوب شد|اگر بد بود عاقبت خوب شد}}
{{ب|این رواق تو و صحن و حَرَمَت، همچو بهشت است|روضه‎ات، جنت فردوس و مسمّى به رضایى}}
{{ب|غمت حاصل زندگانی من|به راه تو طی شد جوانی من}}
{{ب|آه، از آن دم كه ز سوز جگر و حال پریشان|ناله‎ات گشت بلند، آه تقى جان به كجایى}}
{{ب|من از ریزه خواران خوان تو ام|اگر چه بدم میهمان توام}}
{{ب|اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسان|سرور جمله غریبان و معین الضّعفایى}}
{{ب|به عشقت از آن دم که خو دادی ام|به چشم همه آبرو دادی ام}}
{{ب|اغنیا مكه روند و فقرا سوى تو آیند|جان به قربان تو اى شاه كه حج فقرایى}}
{{ب|ز در راندگانت حسابم مکن|گدایم، کرم کن  جوابم مکن}}
{{ب|بیا كه مظهر آیات كبریا اینجاست|بیا كه تربت سلطان دین، رضا اینجاست}}
{{ب|ازین رو سپیدم بر داورم|که من هم سیاهی این لشگرم}}
{{ب|بیا كه گلبن گلزار موسى جعفر|بیا كه میوه بستان مصطفى اینجاست}}
{{ب|بیا كه خسرو اقلیم طوس، شمس شموس|بیا كه وارث دیهیم مرتضا اینجاست}}
{{ب|شهنشهى كه به چشمان، غبار درگاهش|كنند حُور و ملایك، چو توتیا اینجاست}}
{{ب|اگر كلید در رحمت خدا جویى|بیا كلید در رحمت خدا اینجاست}}
{{ب|در مدینه علم و كمال و زهد و ادب|در خزینه بخشایش و عطا اینجاست}}
{{ب|ز قبله‎گاه سلاطین بخواه حاجت خویش|شهى كه حاجت مسكین كند روا اینجاست}}
{{ب|قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذار|كه مهد عصمت و ناموس كبریا اینجاست}}
{{ب|بیا كه منبع فیض و عنایت ازلى|بیا كه مطلع و الشّمس و والضّحى اینجاست}}
{{ب|امام ثامن و ضامن، رضا كه بر حرمش|نهاده‎اند شهان، روى إلتجا اینجاست}}
{{ب|به خضر كز پى آب بقاست سرگردان|دهید مژده كه سرچشمه بقا اینجاست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}


 
==نکته ای از شعر==
کتیبه سنگی شعر مزبور در حرم امام رضا(ع) نصب شده است.


==پانویس==
==پانویس==
خط ۴۰: خط ۴۵:


==منابع==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام رضا(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:اشعار ماندگار حرم]]
[[رده:شعر در قالب قصیده]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۹

اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى
اطلاعات شعر
نام شاعرقاسم رسا
قالبقصیده
وزنمفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
موضوعامام رضا(ع)
مناسبتمدح و زیارت
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی کهن
تعداد ابیات۱۷بیت


اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى شعری از قاسم رسا از شعرای ایرانی است. این شعر در قالب قصیده در هفده بیت درباره امام رضا(ع) با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن سروده است. این شعر در حرم امام رضا(ع) بر کتیبه ای نقش بسته و نصب شده است.

متن شعر

اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایىخفته در خاك خراسان، تو غریب الغربایى
چه ثنا گویمت، اى داور هفتاد و دو ملتكه ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنایى
این رواق تو و صحن و حَرَمَت، همچو بهشت استروضه‎ات، جنت فردوس و مسمّى به رضایى
آه، از آن دم كه ز سوز جگر و حال پریشانناله‎ات گشت بلند، آه تقى جان به كجایى
اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسانسرور جمله غریبان و معین الضّعفایى
اغنیا مكه روند و فقرا سوى تو آیندجان به قربان تو اى شاه كه حج فقرایى
بیا كه مظهر آیات كبریا اینجاستبیا كه تربت سلطان دین، رضا اینجاست
بیا كه گلبن گلزار موسى جعفربیا كه میوه بستان مصطفى اینجاست
بیا كه خسرو اقلیم طوس، شمس شموسبیا كه وارث دیهیم مرتضا اینجاست
شهنشهى كه به چشمان، غبار درگاهشكنند حُور و ملایك، چو توتیا اینجاست
اگر كلید در رحمت خدا جویىبیا كلید در رحمت خدا اینجاست
در مدینه علم و كمال و زهد و ادبدر خزینه بخشایش و عطا اینجاست
ز قبله‎گاه سلاطین بخواه حاجت خویششهى كه حاجت مسكین كند روا اینجاست
قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذاركه مهد عصمت و ناموس كبریا اینجاست
بیا كه منبع فیض و عنایت ازلىبیا كه مطلع و الشّمس و والضّحى اینجاست
امام ثامن و ضامن، رضا كه بر حرمشنهاده‎اند شهان، روى إلتجا اینجاست
به خضر كز پى آب بقاست سرگرداندهید مژده كه سرچشمه بقا اینجاست

نکته ای از شعر

کتیبه سنگی شعر مزبور در حرم امام رضا(ع) نصب شده است.

پانویس

منابع