کاربر:Eskandari/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات شعر | {{جعبه اطلاعات شعر | ||
| عنوان = | | عنوان =اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى | ||
| تصویر = | | تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام شعر = | | نام شعر = | ||
| نام شاعر = | | نام شاعر =قاسم رسا | ||
| قالب = | | قالب = قصیده | ||
| وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | | وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | ||
| موضوع = | | موضوع =امام رضا(ع) | ||
| مناسبت = | | مناسبت =مدح و زیارت | ||
| زمان سرایش = معاصر | | زمان سرایش = معاصر | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی کهن | ||
| تعداد ابیات = | | تعداد ابیات =۱۷بیت | ||
| منبع = | | منبع = | ||
}} | }} | ||
''' | '''اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى''' شعری از [[قاسم رسا]] از شعرای ایرانی است. این شعر در قالب قصیده در هفده بیت درباره امام رضا(ع) با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن سروده است. این شعر در حرم امام رضا(ع) بر کتیبه ای نقش بسته و نصب شده است. | ||
==متن شعر== | ==متن شعر== | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب| | {{ب|اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى|خفته در خاك خراسان، تو غریب الغربایى}} | ||
{{ب| | {{ب|چه ثنا گویمت، اى داور هفتاد و دو ملت|كه ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنایى}} | ||
{{ب| | {{ب|این رواق تو و صحن و حَرَمَت، همچو بهشت است|روضهات، جنت فردوس و مسمّى به رضایى}} | ||
{{ب| | {{ب|آه، از آن دم كه ز سوز جگر و حال پریشان|نالهات گشت بلند، آه تقى جان به كجایى}} | ||
{{ب| | {{ب|اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسان|سرور جمله غریبان و معین الضّعفایى}} | ||
{{ب| | {{ب|اغنیا مكه روند و فقرا سوى تو آیند|جان به قربان تو اى شاه كه حج فقرایى}} | ||
{{ب| | {{ب|بیا كه مظهر آیات كبریا اینجاست|بیا كه تربت سلطان دین، رضا اینجاست}} | ||
{{ب| | {{ب|بیا كه گلبن گلزار موسى جعفر|بیا كه میوه بستان مصطفى اینجاست}} | ||
{{ب| | {{ب|بیا كه خسرو اقلیم طوس، شمس شموس|بیا كه وارث دیهیم مرتضا اینجاست}} | ||
{{ب| | {{ب|شهنشهى كه به چشمان، غبار درگاهش|كنند حُور و ملایك، چو توتیا اینجاست}} | ||
{{ب| | {{ب|اگر كلید در رحمت خدا جویى|بیا كلید در رحمت خدا اینجاست}} | ||
{{ب| | {{ب|در مدینه علم و كمال و زهد و ادب|در خزینه بخشایش و عطا اینجاست}} | ||
{{ب|ز قبلهگاه سلاطین بخواه حاجت خویش|شهى كه حاجت مسكین كند روا اینجاست}} | |||
{{ب|قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذار|كه مهد عصمت و ناموس كبریا اینجاست}} | |||
{{ب|بیا كه منبع فیض و عنایت ازلى|بیا كه مطلع و الشّمس و والضّحى اینجاست}} | |||
{{ب|امام ثامن و ضامن، رضا كه بر حرمش|نهادهاند شهان، روى إلتجا اینجاست}} | |||
{{ب|به خضر كز پى آب بقاست سرگردان|دهید مژده كه سرچشمه بقا اینجاست}} | |||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
==نکته ای از شعر== | |||
کتیبه سنگی شعر مزبور در حرم امام رضا(ع) نصب شده است. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| خط ۳۷: | خط ۴۵: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
[[رده:شعر با موضوع | [[رده:شعر با موضوع امام رضا(ع)]] | ||
[[رده:شعرهای کهن]] | |||
[[رده:اشعار ماندگار حرم]] | |||
[[رده:شعر در قالب قصیده]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۹
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شاعر | قاسم رسا |
| قالب | قصیده |
| وزن | مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن |
| موضوع | امام رضا(ع) |
| مناسبت | مدح و زیارت |
| زمان سرایش | معاصر |
| زبان | فارسی کهن |
| تعداد ابیات | ۱۷بیت |
اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى شعری از قاسم رسا از شعرای ایرانی است. این شعر در قالب قصیده در هفده بیت درباره امام رضا(ع) با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن سروده است. این شعر در حرم امام رضا(ع) بر کتیبه ای نقش بسته و نصب شده است.
متن شعر
| اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى | خفته در خاك خراسان، تو غریب الغربایى | |
| چه ثنا گویمت، اى داور هفتاد و دو ملت | كه ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنایى | |
| این رواق تو و صحن و حَرَمَت، همچو بهشت است | روضهات، جنت فردوس و مسمّى به رضایى | |
| آه، از آن دم كه ز سوز جگر و حال پریشان | نالهات گشت بلند، آه تقى جان به كجایى | |
| اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسان | سرور جمله غریبان و معین الضّعفایى | |
| اغنیا مكه روند و فقرا سوى تو آیند | جان به قربان تو اى شاه كه حج فقرایى | |
| بیا كه مظهر آیات كبریا اینجاست | بیا كه تربت سلطان دین، رضا اینجاست | |
| بیا كه گلبن گلزار موسى جعفر | بیا كه میوه بستان مصطفى اینجاست | |
| بیا كه خسرو اقلیم طوس، شمس شموس | بیا كه وارث دیهیم مرتضا اینجاست | |
| شهنشهى كه به چشمان، غبار درگاهش | كنند حُور و ملایك، چو توتیا اینجاست | |
| اگر كلید در رحمت خدا جویى | بیا كلید در رحمت خدا اینجاست | |
| در مدینه علم و كمال و زهد و ادب | در خزینه بخشایش و عطا اینجاست | |
| ز قبلهگاه سلاطین بخواه حاجت خویش | شهى كه حاجت مسكین كند روا اینجاست | |
| قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذار | كه مهد عصمت و ناموس كبریا اینجاست | |
| بیا كه منبع فیض و عنایت ازلى | بیا كه مطلع و الشّمس و والضّحى اینجاست | |
| امام ثامن و ضامن، رضا كه بر حرمش | نهادهاند شهان، روى إلتجا اینجاست | |
| به خضر كز پى آب بقاست سرگردان | دهید مژده كه سرچشمه بقا اینجاست |
نکته ای از شعر
کتیبه سنگی شعر مزبور در حرم امام رضا(ع) نصب شده است.