کاربر:Eskandari/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{جعبه اطلاعات شعر
  | عنوان =جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم
  | عنوان =اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى
  | تصویر =  
  | تصویر =
  | توضیح تصویر =  
  | توضیح تصویر =  
  | نام شعر =
  | نام شعر =
  | نام شاعر =ابوالقاسم حسینجانی
  | نام شاعر =قاسم رسا
  | قالب =غزل
  | قالب = قصیده
  | وزن =فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
  | وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  | موضوع =امام حسین(ع)
  | موضوع =امام رضا(ع)
  | مناسبت =
  | مناسبت =مدح و زیارت
  | زمان سرایش = معاصر
  | زمان سرایش = معاصر
  | زبان = فارسی
  | زبان = فارسی کهن
  | تعداد ابیات =۱۰بیت
  | تعداد ابیات =۱۷بیت
  | منبع =  
  | منبع =  
}}
}}


'''جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم''' مطلع شعری از [[ابوالقاسم حسینجانی]] در گونه مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در ده بیت با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن سروده شده است.
'''اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى''' شعری از [[قاسم رسا]] از شعرای ایرانی است. این شعر در قالب قصیده در هفده بیت درباره امام رضا(ع) با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن سروده است. این شعر در حرم امام رضا(ع) بر کتیبه ای نقش بسته و نصب شده است.


==متن شعر==
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم|کربلا منتظر ماست بیا تا برویم}}
{{ب|اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى|خفته در خاك خراسان، تو غریب الغربایى}}
{{ب|ایستاده‌ست به تفسیر قیامت زینب|آن سوی واقعه پیداست بیا تا برویم}}
{{ب|چه ثنا گویمت، اى داور هفتاد و دو ملت|كه ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنایى}}
{{ب|خاک در خونِ خدا می‌شکفد، می‌بالد|آسمان غرق تماشاست بیا تا برویم}}
{{ب|این رواق تو و صحن و حَرَمَت، همچو بهشت است|روضه‎ات، جنت فردوس و مسمّى به رضایى}}
{{ب|تیغ در معرکه می‌افتد و برمی‌خیزد|رقص شمشیر چه زیباست بیا تا برویم}}
{{ب|آه، از آن دم كه ز سوز جگر و حال پریشان|ناله‎ات گشت بلند، آه تقى جان به كجایى}}
{{ب|از سراشیبی تردید اگر برگردیم|عرش زیر قدم ماست بیا تا برویم}}
{{ب|اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسان|سرور جمله غریبان و معین الضّعفایى}}
{{ب|دست عباس به خون‌خواهی آب آمده‌ است|آتش معرکه پیداست بیا تا برویم}}
{{ب|اغنیا مكه روند و فقرا سوى تو آیند|جان به قربان تو اى شاه كه حج فقرایى}}
{{ب|زره از موج بپوشیم و ردا از طوفان|راه ما از دل دریاست بیا تا برویم}}
{{ب|بیا كه مظهر آیات كبریا اینجاست|بیا كه تربت سلطان دین، رضا اینجاست}}
{{ب|کاش ای کاش که دنیای عطش می‌فهمید|آب، مهریهٔ زهراست بیا تا برویم}}
{{ب|بیا كه گلبن گلزار موسى جعفر|بیا كه میوه بستان مصطفى اینجاست}}
{{ب|چیزی از راه نمانده‌ست چرا برگردیم|آخر راه همین‌جاست بیا تا برویم}}
{{ب|بیا كه خسرو اقلیم طوس، شمس شموس|بیا كه وارث دیهیم مرتضا اینجاست}}
{{ب|فرصتی باشد اگر باز در این آمد و رفت|تا همین امشب و فرداست بیا تا برویم}}
{{ب|شهنشهى كه به چشمان، غبار درگاهش|كنند حُور و ملایك، چو توتیا اینجاست}}
{{ب|اگر كلید در رحمت خدا جویى|بیا كلید در رحمت خدا اینجاست}}
{{ب|در مدینه علم و كمال و زهد و ادب|در خزینه بخشایش و عطا اینجاست}}
{{ب|ز قبله‎گاه سلاطین بخواه حاجت خویش|شهى كه حاجت مسكین كند روا اینجاست}}
{{ب|قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذار|كه مهد عصمت و ناموس كبریا اینجاست}}
{{ب|بیا كه منبع فیض و عنایت ازلى|بیا كه مطلع و الشّمس و والضّحى اینجاست}}
{{ب|امام ثامن و ضامن، رضا كه بر حرمش|نهاده‎اند شهان، روى إلتجا اینجاست}}
{{ب|به خضر كز پى آب بقاست سرگردان|دهید مژده كه سرچشمه بقا اینجاست}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==نکته ای از شعر==
کتیبه سنگی شعر مزبور در حرم امام رضا(ع) نصب شده است.


==پانویس==
==پانویس==


==منابع==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعر با موضوع امام رضا(ع)]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:اشعار ماندگار حرم]]
[[رده:شعر در قالب قصیده]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۹

اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى
اطلاعات شعر
نام شاعرقاسم رسا
قالبقصیده
وزنمفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
موضوعامام رضا(ع)
مناسبتمدح و زیارت
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی کهن
تعداد ابیات۱۷بیت


اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایى شعری از قاسم رسا از شعرای ایرانی است. این شعر در قالب قصیده در هفده بیت درباره امام رضا(ع) با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن سروده است. این شعر در حرم امام رضا(ع) بر کتیبه ای نقش بسته و نصب شده است.

متن شعر

اى غریبى كه ز جدّ و پدر خویش جدایىخفته در خاك خراسان، تو غریب الغربایى
چه ثنا گویمت، اى داور هفتاد و دو ملتكه ثنا خوانده خدایت، تو چه محتاج ثنایى
این رواق تو و صحن و حَرَمَت، همچو بهشت استروضه‎ات، جنت فردوس و مسمّى به رضایى
آه، از آن دم كه ز سوز جگر و حال پریشانناله‎ات گشت بلند، آه تقى جان به كجایى
اى شه یثرب و بطحا، تو غریبى به خراسانسرور جمله غریبان و معین الضّعفایى
اغنیا مكه روند و فقرا سوى تو آیندجان به قربان تو اى شاه كه حج فقرایى
بیا كه مظهر آیات كبریا اینجاستبیا كه تربت سلطان دین، رضا اینجاست
بیا كه گلبن گلزار موسى جعفربیا كه میوه بستان مصطفى اینجاست
بیا كه خسرو اقلیم طوس، شمس شموسبیا كه وارث دیهیم مرتضا اینجاست
شهنشهى كه به چشمان، غبار درگاهشكنند حُور و ملایك، چو توتیا اینجاست
اگر كلید در رحمت خدا جویىبیا كلید در رحمت خدا اینجاست
در مدینه علم و كمال و زهد و ادبدر خزینه بخشایش و عطا اینجاست
ز قبله‎گاه سلاطین بخواه حاجت خویششهى كه حاجت مسكین كند روا اینجاست
قدم ز صدق و ارادت در این حرم بگذاركه مهد عصمت و ناموس كبریا اینجاست
بیا كه منبع فیض و عنایت ازلىبیا كه مطلع و الشّمس و والضّحى اینجاست
امام ثامن و ضامن، رضا كه بر حرمشنهاده‎اند شهان، روى إلتجا اینجاست
به خضر كز پى آب بقاست سرگرداندهید مژده كه سرچشمه بقا اینجاست

نکته ای از شعر

کتیبه سنگی شعر مزبور در حرم امام رضا(ع) نصب شده است.

پانویس

منابع