آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =نصرالله مردانی | قالب =غزل | وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =عاشورا | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{سرصفحه
| مطلع=آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت
| نام شعر=
| شاعر = نصرالله مردانی
| مصحح =
| بخشی از دیوان =
|قالب =غزل
|وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
|موضوع = امام حسین(ع)
| قبلی =
| بعدی =
| سال خورشیدی =
| سال میلادی =
| سال قمری =
| یادداشت =
}}
{{جعبه اطلاعات شعر
{{جعبه اطلاعات شعر
  | عنوان =آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت
  | عنوان =آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت
خط ۱۴: خط ۳۰:
  | منبع =  
  | منبع =  
}}
}}
'''آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت''' مطلع شعری از [[نصرالله مردانی]] در گونه مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در هشت بیت با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت|نتوان گفت که هر لحظه چه غمناک گذشت‏}}
{{ب|آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت|نتوان گفت که هر لحظه چه غمناک گذشت‏}}
خط ۲۸: خط ۴۰:
{{ب|بر تو بستند اگر آب، سوارانِ سراب|دشت، دریا شد و آب از سر افلاک گذشت‏}}
{{ب|بر تو بستند اگر آب، سوارانِ سراب|دشت، دریا شد و آب از سر افلاک گذشت‏}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۳۴

آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت از
نصرالله مردانی



در قالب غزل

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: امام حسین(ع)
آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت
اطلاعات شعر
نام شاعرنصرالله مردانی
قالبغزل
وزنمفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
موضوعامام حسین(ع)
مناسبتعاشورا
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۸بیت


آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشتنتوان گفت که هر لحظه چه غمناک گذشت‏
چشم تاریخ در آن حادثۀ تلخ چه دیدکه زمان مویه‌کنان از گذر خاک گذشت‏
سر خورشید بر آن نیزۀ خونین می‌گفتکه چه‌‏ها بر سر آن پیکر صدچاک گذشت‏
جلوۀ روح خدا در افق خون تو دیدآن‌که با پاى دل از قلّۀ ادراک گذشت‏
مرگ هرگز به حریم حَرمت راه نیافتهر کجا دید نشانى ز تو چالاک گذشت‏
حرِّ آزاده، شد از چشمۀ مهرت سیرابکه به میدان عطش پاک شد و پاک گذشت‏
آب، شرمندۀ ایثار علمدار تو شدرود بی‌تاب کنار تو عطشناک گذشت‏
بر تو بستند اگر آب، سوارانِ سرابدشت، دریا شد و آب از سر افلاک گذشت‏