آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت

آن‌چه در سوگ تو اى پاک‌تر از پاک گذشت		نتوان گفت که هر لحظه چه غمناک گذشت‏
چشم تاریخ در آن حادثۀ تلخ چه دید		که زمان مویه‌کنان از گذر خاک گذشت‏
سر خورشید بر آن نیزۀ خونین می‌گفت		که چه‌‏ها بر سر آن پیکر صدچاک گذشت‏
جلوۀ روح خدا در افق خون تو دید		آن‌که با پاى دل از قلّۀ ادراک گذشت‏
مرگ هرگز به حریم حَرمت راه نیافت		هر کجا دید نشانى ز تو چالاک گذشت‏
حرِّ آزاده، شد از چشمۀ مهرت سیراب		که به میدان عطش پاک شد و پاک گذشت‏
آب، شرمندۀ ایثار علمدار تو شد		رود بی‌تاب کنار تو عطشناک گذشت‏
بر تو بستند اگر آب، سوارانِ سراب		دشت، دریا شد و آب از سر افلاک گذشت‏