افتاد شام‌گه به کنار افق نگون: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =افتاد شام‌گه به کنار افق نگون | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = صباحی بیدگلی | قالب = غزل | وزن = | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۹بیت | منبع = }} '''افتاد شام‌گه ب...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =افتاد شام‌گه به کنار افق نگون
  | مطلع=افتاد شام‌گه به کنار افق نگون
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = صباحی بیدگلی 
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = صباحی بیدگلی 
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  |قالب = غزل
  | وزن =
  |وزن =  
  | موضوع =امام حسین(ع)  
  |موضوع = امام حسین(ع)  
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات = ۹بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =   
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''افتاد شام‌گه به کنار افق نگون''' را شاعر ایرانی [[صباحی بیدگلی]] درباره امام حسین(ع) در نه سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|افتاد شام‌گه به کنار افق نگون|خور، چون سر بریده از این طشتِ واژگون}}
{{ب|افتاد شام‌گه به کنار افق نگون|خور، چون سر بریده از این طشتِ واژگون}}
خط ۲۸: خط ۲۶:
{{ب|جان امیر بدر و روان شه حنین|سالار سروران سر از تن جدا، حسین}}
{{ب|جان امیر بدر و روان شه حنین|سالار سروران سر از تن جدا، حسین}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۱۴

افتاد شام‌گه به کنار افق نگون از
صباحی بیدگلی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)
افتاد شام‌گه به کنار افق نگونخور، چون سر بریده از این طشتِ واژگون
افکنْد چرخ، مغفر زرّین و از شفقدر خون کشید، دامن خفتانِ نیل‌گون
اجزای روزگار ز بس دید انقلابگردید خاک بی‌حرکت، چرخ بی‌سکون
کَند اُمّهات اربعه ز آبای سبعه، دلگفتی خلل فتاد به ترکیب کاف و نون
آماده‌ی قیامت موعود هرکسیکایزد وفا به وعده مگر می‌کند کنون؟
گفتم محرّم است و نمود از شفق هلالچون ناخنی که غم‌زده آلایدش به خون
یا گوشواره‌ای که سپهرش ز گوش عرشهر ساله در عزای شه دین کند برون
یا ساغری است، پیش لب آورده، آفتاببر یاد شاه تشنه‌لبان کرده سرنگون
جان امیر بدر و روان شه حنینسالار سروران سر از تن جدا، حسین