اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌‌اى: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌ اى؟ | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =مصطفی قربان علی | قالب = | وزن = | موضوع = امام حسین (ع) | مناسبت = عاشورا | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۹بیت | منبع = }} '''اى...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌ اى؟
  | مطلع=اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌ اى؟
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = مصطفی قربان علی
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر =مصطفی قربان علی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =  
  |قالب =غزل مرثیه
  | وزن =  
  |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
  | موضوع = امام حسین (ع)
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت = عاشورا
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات = ۹بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
| یادداشت =گونه این شعر تعریض است.
}}
}}
'''اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌ اى؟''' از شاعر ایرانی [[مصطفی قربان علی]] با موضوع امام حسین(ع) است. این شعر با نه بیت در قالب غزل مرثیه در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن سروده شده است. گونه این شعر تعریض است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌ اى؟|بر عرش نى به غارت دل‌ ها نشسته‌ اى}}
{{ب|اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌ اى؟|بر عرش نى به غارت دل‌ ها نشسته‌ اى}}
خط ۲۹: خط ۲۶:
{{ب|اى ایستاده بر سر نى  با تنت بگو|آیا هنوز در دل صحرا نشسته‌ اى ؟}}
{{ب|اى ایستاده بر سر نى  با تنت بگو|آیا هنوز در دل صحرا نشسته‌ اى ؟}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۷

اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌ اى؟ از
مصطفی قربان علی



در قالب غزل مرثیه

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: امام حسین(ع)
گونه این شعر تعریض است.
اى وجه ذوالجلال چه والا نشسته‌ اى؟بر عرش نى به غارت دل‌ ها نشسته‌ اى
از پشت ابر خون ، رخ ماهت چه دیدنى استاى یک‌ شبه هلال چه زیبا نشسته‌ اى
باور مکن فراق تو باور کنم ، حسین باور نمی‌ کنم که تو آنجا نشسته‌ اى
گه ماه در محاقى و گه مهر در شفقبر اوج آسمان به تجلّىٰ نشسته‌ اى
دستم دگر به پاى سرت هم نمی‌ رسداز بس که قد کشیدى و بالا نشسته‌ اى
در دست باد ، زلف پریشان رها مکنجانا به قصد جان من آیا نشسته‌ اى ؟
اى سر ! به دست نیزه‌ ى اعدا چه می‌ کنى ؟آشوب شهر را به تماشا نشسته‌ اى ؟
کنج تنور ، دیشب و امروز روى نىچشم‌ انتظار قصّه‌ ى فردا نشسته‌ اى
اى ایستاده بر سر نى با تنت بگوآیا هنوز در دل صحرا نشسته‌ اى ؟