شب است و دشت هیاهوی مبهمی دارد: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =شب است و دشت هیاهوی مبهمی دارد | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده | قالب =غزل | وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =شام غریبان | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی |...» ایجاد کرد) |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=شب است و دشت هیاهوی مبهمی دارد | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = محمدجواد غفورزاده | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب =غزل | |قالب = غزل | ||
| وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
| موضوع =امام حسین(ع) | |موضوع = امام حسین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|شب است و دشت، هیاهوی مبهمی دارد|ستارهسوختهای، صحبت از غمی دارد}} | {{ب|شب است و دشت، هیاهوی مبهمی دارد|ستارهسوختهای، صحبت از غمی دارد}} | ||
خط ۳۳: | خط ۳۰: | ||
{{ب|شب است و زینبِ دور از حسین میداند|نفس کشیدنِ بیاو، چه ماتمی دارد}} | {{ب|شب است و زینبِ دور از حسین میداند|نفس کشیدنِ بیاو، چه ماتمی دارد}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۶
شب است و دشت، هیاهوی مبهمی دارد | ستارهسوختهای، صحبت از غمی دارد | |
شب است و بر لب شطّ فرات، زمزمهایست | به پای نخل که گیسوی درهمی دارد | |
شب است و ماه به هر خیمهای که مینگرد | نشسته مادری و بزم ماتمی دارد | |
شب است و دشت، به خون خفته؛ خیمه، سوخته است | به وسعت ابدیّت، جهان غمی دارد | |
شب است و سنگ صبوری به ناله میگوید | کجاست دُرّ یتیمی که همدمی دارد؟ | |
شب است و دختر معصوم سیدالشهدا | برای نوحهگری، فرصت کمی دارد | |
شب است و سایۀ اهریمنی شتابآلود | رَود به سوی سلیمان که خاتمی دارد | |
شب است و داغِ جگرسوزِ سینۀ مظلوم | ز اشک فاطمه، امّید مرهمی دارد | |
شب است و این همه غم، در عوالم ملکوت | خدا گواست، پیمبر چه عالمی دارد | |
شب است و ماتم اصغر گرفته است، رباب | ز گاهوارۀ او، چشم برنمیدارد | |
شب است و قافلهسالار شاهدان شهید | به دست، مشعل و بر دوش، پرچمی دارد | |
شب است و بر سر سجّادهای پُر از اخلاص | بلندقامت عصمت، قد خمی دارد | |
شب است و زینبِ دور از حسین میداند | نفس کشیدنِ بیاو، چه ماتمی دارد |