به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
  | مطلع=به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
| شاعر = فاضل نظری
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =فاضل نظری
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن = مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
  |قالب =غزل
  | موضوع =امیرالمومنین(ع)
  |وزن = مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن
  | مناسبت =
  |موضوع = امام علی(ع)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۸بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
بیت سوم میتواند اشاره به حدیث آخِرُ ما یخْرُجُ مِنْ قُلُوبِ الصِّدِّیقینَ حُبُّ الْجاه دارد بدین معنا که آخرین چیزی که از قلب مومنان راستین خارج میشود جاه طلبی است.
}}
}}
'''به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است''' اثر شعری از [[فاضل نظری]] است. این شعر در قالب '''غزل''' و در گونه منقبت با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن است. این شعر در هشت بیت درباره امیرالمومنین علی(ع) سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است|همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است}}
{{ب|به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است|همان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است}}
خط ۲۸: خط ۲۷:
{{ب|به «سلطان جهان»، «شاه عرب» گفتند و عیبی نیست|به هرتقدیر دست لفظ، از توصیف کوتاه است}}
{{ب|به «سلطان جهان»، «شاه عرب» گفتند و عیبی نیست|به هرتقدیر دست لفظ، از توصیف کوتاه است}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعربا موضوع امام علی(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۸

به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه است از
فاضل نظری



در قالب غزل

با وزن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن

موضوع: امام علی(ع)
بیت سوم میتواند اشاره به حدیث آخِرُ ما یخْرُجُ مِنْ قُلُوبِ الصِّدِّیقینَ حُبُّ الْجاه دارد بدین معنا که آخرین چیزی که از قلب مومنان راستین خارج میشود جاه طلبی است.
به تعداد نفوس خلق اگر سوی خدا راه استهمان‌قدر انتخاب راه دشوار است و دلخواه است
قلندرها و درویشان و حق‌گویان و عیّارانمن از راهی خبر دارم که ذکرش قل‌هوالله است
ندارم آرزویی جز مقام عشق ورزیدنکه از دل آخرین حبّی که بیرون می‌شود، جاه است
سکوتی سایه افکنده‌ست همچون ابر بر صحراشب آرام است و نخلستان پر از تنهایی ماه است
کسی با چاه راز رنج خود را باز می‌گویدچه تسبیحی‌ست این آه است، این آه است، این آه است
نمی‌خوانم خدایش گرچه از اوصاف او پیداستکه هم بر عیب ستّار است، هم بر غیب آگاه است
به سویش بس‌که مردم چون گدا دست طلب دارندجوانمردان بسیاری گمان دارند او شاه است
به «سلطان جهان»، «شاه عرب» گفتند و عیبی نیستبه هرتقدیر دست لفظ، از توصیف کوتاه است