ای همه خلق جهان شاهد یکتایی تو: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =ای همه خلق جهان شاهد یکتایی تو | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =غلامرضا سازگار | قالب =غزل | وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت =مدح و مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعد...» ایجاد کرد) |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع= ای همه خلق جهان شاهد یکتایی تو | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = غلامرضا سازگار | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب =غزل | | بخشی از مجموعه اشعار = | ||
| وزن =مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | |قالب = غزل | ||
| موضوع =امام حسین(ع) | |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
| | |موضوع = امام حسین(ع) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| سال قمری = | |||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
'''ای همه خلق جهان، شاهد یکتایی تو''' مطلع شعری از [[غلامرضا سازگار]] در گونه مدح و مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در هشت بیت با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن سروده شده است. | '''ای همه خلق جهان، شاهد یکتایی تو''' مطلع شعری از [[غلامرضا سازگار]] در گونه مدح و مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در هشت بیت با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن سروده شده است. | ||
نسخهٔ ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۷
ای همه خلق جهان، شاهد یکتایی تو مطلع شعری از غلامرضا سازگار در گونه مدح و مرثیه درباره امام حسین(ع) است. این شعر در قالب غزل در هشت بیت با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن سروده شده است.
متن شعر
ای همه خلق جهان، شاهد یکتایی تو | دل ما، بیتِ الهی ز دلآرایی تو | |
با وجود رُخ خونین و به خاک آلوده | صورتی را نتوان یافت، به زیبایی تو | |
سجدهٔ شکر به مقتل پی هفتاد و دو داغ | بود آیینهای از صبر و شکیبایی تو | |
دادی انگشتر خود را به عدو با انگشت | زهی از بذل و جوانمردی و آقایی تو | |
چینِ اندوه، به پیشانی خورشید انداخت | آفتاب رُخِ بر نیزه تماشایی تو | |
نخل توحید، ز خون تو بقا یافت از آن | چوب زد خصم به لبهای مسیحایی تو | |
بس که بر پیکر تو، زخم روی زخم زدند | گشت مشکل به یتیم تو شناسایی تو | |
لالهٔ پرپر زهرایی و چشم «میثم» | گل در این باغ ندیده به شکوفایی تو |