ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =سیدرضا مؤید | قالب = رباعی | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع | موضوع = ام کلثوم(س) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۲بیت |...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه
      | عنوان =ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر
      | مطلع= ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر
      | تصویر =  
      | نام شعر=
      | توضیح تصویر =  
    | شاعر = سیدرضا مؤید
      | نام شعر =
      | مصحح =  
      | نام شاعر =سیدرضا مؤید
      | بخشی از دیوان =
      | قالب = رباعی
      | بخشی از مجموعه اشعار =
      | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      |قالب = رباعی
      | موضوع = ام کلثوم(س)
      |وزن = مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      | مناسبت =
      |موضوع = ام کلثوم(س)
      | زمان سرایش = معاصر
      | قبلی =
      | زبان = فارسی
    | بعدی =  
      | تعداد ابیات = ۲بیت
      | سال خورشیدی =  
      | منبع =
      | سال میلادی =
      | سال قمری =  
      | یادداشت =
    }}
    }}


    '''ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر''' مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، [[سیدرضا مؤید]] درباره ام کلثوم(س) است.
    این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر|هم غم‌خور مادری و هم یار پدر}}
    {{ب|ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر|هم غم‌خور مادری و هم یار پدر}}
    {{ب|در لیلۀ قدرِ آخرِ عمرِ علی|شد مهر تو، سفره‌دار افطار پدر}}
    {{ب|در لیلۀ قدرِ آخرِ عمرِ علی|شد مهر تو، سفره‌دار افطار پدر}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==پانویس==
    ==منابع==
    [[رده:شعر با موضوع ام کلثوم(س)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۶

    ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدر از
    سیدرضا مؤید



    در قالب رباعی

    با وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع

    موضوع: ام کلثوم(س)


    ای مرهم زخم دل و غم‌خوار پدرهم غم‌خور مادری و هم یار پدر
    در لیلۀ قدرِ آخرِ عمرِ علیشد مهر تو، سفره‌دار افطار پدر