باز خونابه‌ی دل می‌رود از چشم ترم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =محرّم آمد و شد موسم عزای حسین
  | مطلع= باز خونابه‌ی دل می‌رود از چشم ترم
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = واصل کابلی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =واصل کابلی
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  |قالب = غزل  
  | وزن =
  |وزن =  
  | موضوع = امام حسین(ع)  
  |موضوع = امام حسین(ع)  
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۱ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''باز خونابه‌ی دل می‌رود از چشم ترم''' مطلع شعری درباره امام حسین(ع) اثر طبع [[واصل کابلی]] شاعر ایرانی است. این شعر در یازده بیت در قالب غزل در گونه مرثیه سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|باز خونابه‌ی دل می‌رود از چشم ترم|تا دگر دیده‌ی خون‌بار، چه آرد به سرم؟}}
{{ب|باز خونابه‌ی دل می‌رود از چشم ترم|تا دگر دیده‌ی خون‌بار، چه آرد به سرم؟}}
خط ۳۱: خط ۲۹:
{{ب|واصل ار خاک ره تعزیه‌داران حسین|سرمه‌ی چشم کنم، عارف صاحب‌نظرم}}
{{ب|واصل ار خاک ره تعزیه‌داران حسین|سرمه‌ی چشم کنم، عارف صاحب‌نظرم}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۶:۴۶

باز خونابه‌ی دل می‌رود از چشم ترم از
واصل کابلی



در قالب غزل

موضوع: امام حسین(ع)


باز خونابه‌ی دل می‌رود از چشم ترمتا دگر دیده‌ی خون‌بار، چه آرد به سرم؟
راست گویم، غم زلف علی ‌اکبر دارمکآورد باد صبا، رایحه‌ی مُشک ترم
می‌خرامید علی اکبر و لیلا می‌گفترفتی، ای شاخه‌ی ریحان بهشت از نظرم
سال‌ها خدمت شمشاد بلندت کردمتا چنین روز کند، سایه‌فشانی به سرم
زلف مشکین تو را شانه زدم، عمر درازتا از او نکهت جان، در دم مُردن سپرم
نخل بالای تو را ز اشک روان، شام و سحرآب دادم که دهد موسم پیری، ثمرم
می‌روی از بَرَم، ای فتنه‌ی خوبان حجازباش تا جامه‌ی طاقت به حضورت بِدَرم
مه کنعان وجودم شه اقلیم تنممیوه‌ی باغ دلم مرهم داغ جگرم
گفتم از ره برسی چاره کنی، درد دلموز در خیمه درآییّ و نشینی به برم
چون ننالم که سرت بر سر نی خواهم دید؟چون نگریم که تنت غرقه به خون می‌نگرم؟
واصل ار خاک ره تعزیه‌داران حسینسرمه‌ی چشم کنم، عارف صاحب‌نظرم