برون در بنه این‌جا هوای دنیا را: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان      =
  | مطلع=برون در بنه این‌جا هوای دنیا را
  | عرض        =  
  | نام شعر=نخل طوبا
  | تصویر      =
  | شاعر = صاعداصقهانی
| عرض تصویر  =
  | مصحح =  
| زیرنویس    =
  | بخشی از دیوان =
| نام شعر    =
  |قالب =غزل
  | نام‌های دیگر =  
  |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
  | شاعر        = [[صاعد اصفهانی]]
  |موضوع = امام جواد(ع)
  | قالب       =[[غزل]]
  | قبلی =
  | سبک        =  
  | بعدی =  
  | موضوع       = [[امام جواد (ع)]]
  | سال خورشیدی =  
  | مناسبت      = منقبت
  | سال میلادی =
  | زبان        = فارسی
  | سال قمری =  
  | زمان سرایش  =  
  | یادداشت =
  | مکان        =  
  | انگیزه سرایش=
| تعداد ابیات =۹بیت
| کاربرد      =مدح
| خواننده    =
| آهنگساز    =
| صوت        =
| ترجمه      =
| منبع        =
|آثار وابسته  =  
  |مرتبط        =  
}}
}}
'''برون در بنه این‌جا هوای دنیا را''' از سروده‌های [[صاعد اصفهانی]] در مدح امام جواد (ع) است.


==معرفی==
«برون در بنه این‌جا هوای دنیا را» را محمدعلی صاعد اصفهانی در [[قالب غزل]] در ۹ [[بیت]] سروده است. این شعر در گونه ولادت و منقبت [[امام جواد (ع)]]  و مناسبت آن با ولادت حضرت است.
این غزل شعر در [[وزن]] مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|برون در بنه این‌جا هوای دنیا را|درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را}}
{{ب|برون در بنه این‌جا هوای دنیا را|درآ به محفل و برگیر زاد عقبا را}}
خط ۴۵: خط ۲۷:
{{ب|به غیر نخلِ امامت به بوستانِ وجود|نیاورد بَرِ آرامش و تسلّا را}}
{{ب|به غیر نخلِ امامت به بوستانِ وجود|نیاورد بَرِ آرامش و تسلّا را}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==همچنین ببینید==
* [[صاعد اصفهانی]]
==پانویس==
کتاب چشمه جود
==منابع==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۲۰

برون در بنه این‌جا هوای دنیا را نخل طوبا از
صاعداصقهانی



در قالب غزل

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

موضوع: امام جواد(ع)


برون در بنه این‌جا هوای دنیا رادرآ به محفل و برگیر زاد عقبا را
بگیر ساغر پُر از میِ ولایت راگذار بر دگران خوان «منّ و سلوی» را
به زیر سایۀ نخلی نشین که پرتو آنبه زیر سایه گرفته‌ست نخل طوبا را
درآ به وادی ایمن که نخل طور این‌جاستبیار دیدۀ پاک و نگر تجلّا را
بیا در آینۀ طلعتِ امام جوادببین هرآینه انوار حق‌تعالی را
بخواه هر چه که خواهی مراد خود ز جوادبخواه حاجت و بشنو ندای بُشری را
شفیع ساز به درگاه حق، امام نُهُمجواد، نوگُلِ باغ علیِ موسی را
«تقی» که دوخته خیاط لم‌یزل از لطفبه قد سرو رسایش لباس تقوا را
به غیر نخلِ امامت به بوستانِ وجودنیاورد بَرِ آرامش و تسلّا را