تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = عماد خراسانی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = غزل | |قالب =غزل | ||
| وزن = | |وزن = | ||
| موضوع = عرفانی | |موضوع = عرفانی مناجاتی | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد|حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد}} | {{ب|تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد|حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد}} | ||
{{ب|نیست دیگر به | {{ب|نیست دیگر به خرابات خرابی چون من|باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد}} | ||
{{ب|حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند|زخم و بر زخم | {{ب|حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند|زخم و بر زخم نمک پاشد و مرهم ببرد}} | ||
{{ب|آن که بر دامن احسان تو اش دسترسی ست|به دهان،خاکش اگر نام ز حاتم ببرد}} | {{ب|آن که بر دامن احسان تو اش دسترسی ست|به دهان،خاکش اگر نام ز حاتم ببرد}} | ||
{{ب|زنگ چل ساله آیینه ما گر چه بسی ست|آتشی همدم ما کن که به یک دم ببرد}} | {{ب|زنگ چل ساله آیینه ما گر چه بسی ست|آتشی همدم ما کن که به یک دم ببرد}} | ||
{{ب|رنج | {{ب|رنج عمری همه هیچ است اگر وقت سفر|رخ نماید که مرا با دل خرّم ببرد}} | ||
{{ب|من ندانم چه نیازی ست تو را با همه قدر|که غمت دل ز پریزاده و آدم ببرد}} | {{ب|من ندانم چه نیازی ست تو را با همه قدر|که غمت دل ز پریزاده و آدم ببرد}} | ||
{{ب|جان فدای دل دیوانه که هر شب بر | {{ب|جان فدای دل دیوانه که هر شب بر توست|کاش جاوید بدان کوی مرا هم ببرد}} | ||
{{ب|ذکر من نام دلارای حبیب است عماد|نیست | {{ب|ذکر من نام دلارای حبیب است عماد|نیست غم دوست اگر نام مرا کم ببرد}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۷
تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد | حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد | |
نیست دیگر به خرابات خرابی چون من | باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد | |
حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند | زخم و بر زخم نمک پاشد و مرهم ببرد | |
آن که بر دامن احسان تو اش دسترسی ست | به دهان،خاکش اگر نام ز حاتم ببرد | |
زنگ چل ساله آیینه ما گر چه بسی ست | آتشی همدم ما کن که به یک دم ببرد | |
رنج عمری همه هیچ است اگر وقت سفر | رخ نماید که مرا با دل خرّم ببرد | |
من ندانم چه نیازی ست تو را با همه قدر | که غمت دل ز پریزاده و آدم ببرد | |
جان فدای دل دیوانه که هر شب بر توست | کاش جاوید بدان کوی مرا هم ببرد | |
ذکر من نام دلارای حبیب است عماد | نیست غم دوست اگر نام مرا کم ببرد |