در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌ات: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌ات
  | مطلع=در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌ات
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = سیدمحمدجواد شرافت
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =سیدمحمدجواد شرافت
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  |قالب =غزل
  | وزن =مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  |وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  | موضوع =حضرت قاسم(ع)
  |موضوع = حضرت قاسم(ع)
  | مناسبت =مرثیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۶بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}


'''در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌ات''' شعری از [[سیدمحمدجواد شرافت]] از شعرای آیینی معاصر است. این شعر مرثیه گونه در قالب غزل در شش بیت در وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن با موضوع حضرت قاسم(ع) سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌ات|جان بر لبم ز عمر به پایان رسیده‌ات}}
{{ب|در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌ات|جان بر لبم ز عمر به پایان رسیده‌ات}}
خط ۲۴: خط ۲۲:
{{ب|خون گریه می‌کنند چرا نعل اسب‌ها؟|سخت است روضهٔ تن د‏ر خون تپیده‌ات}}
{{ب|خون گریه می‌کنند چرا نعل اسب‌ها؟|سخت است روضهٔ تن د‏ر خون تپیده‌ات}}
{{ب|بر بیت بیت پیکر تو خیره مانده‌ام|آه ای غزل چگونه ببینم قصیده‌ات}}
{{ب|بر بیت بیت پیکر تو خیره مانده‌ام|آه ای غزل چگونه ببینم قصیده‌ات}}
{{باید که می‌شکفت گل زخم بر تنت|از بس خدا شبیه حسن آفریده‌ات}}
{{ب|باید که می‌شکفت گل زخم بر تنت|از بس خدا شبیه حسن آفریده‌ات}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع حضرت قاسم(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۹

در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌ات از
سیدمحمدجواد شرافت



در قالب غزل

با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

موضوع: حضرت قاسم(ع)


در سرخی غروب نشسته سپیده‌‌اتجان بر لبم ز عمر به پایان رسیده‌ات
آخر دل عموی تو را پاره پاره کردآوای ناله‌های بریده بریده‌ات
در بین این غبار به سوی تو آمدماز روی ردّ خونِ به صحرا چکیده‏‌ات
خون گریه می‌کنند چرا نعل اسب‌ها؟سخت است روضهٔ تن د‏ر خون تپیده‌ات
بر بیت بیت پیکر تو خیره مانده‌امآه ای غزل چگونه ببینم قصیده‌ات
باید که می‌شکفت گل زخم بر تنتاز بس خدا شبیه حسن آفریده‌ات