هر کسی را به سر هوایی هست: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع=هر کسی را به سر هوایی هست | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = سیدمحمدعلی ریاضی یزدی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = غزل | | بخشی از مجموعه اشعار = | ||
| وزن = فاعلاتن مفاعلن فعلن | |قالب =غزل | ||
| موضوع = توحیدی | |وزن = فاعلاتن مفاعلن فعلن | ||
| | |موضوع =توحیدی | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| سال قمری = | |||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | |||
{{ب|هر کسی را به سر هوایی هست|رو به سویی و دل به جایی هست}} | {{ب|هر کسی را به سر هوایی هست|رو به سویی و دل به جایی هست}} | ||
{{ب|گاه انسان رسد به بن‌بستی|که نه راهی نه رهنمایی هست}} | {{ب|گاه انسان رسد به بن‌بستی|که نه راهی نه رهنمایی هست}} | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۱: | ||
{{ب|این جهان خود به خود نمی‌گردد|که به غیب جهان خدایی هست}} | {{ب|این جهان خود به خود نمی‌گردد|که به غیب جهان خدایی هست}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۴
| هر کسی را به سر هوایی هست | رو به سویی و دل به جایی هست | |
| گاه انسان رسد به بن‌بستی | که نه راهی نه رهنمایی هست | |
| نه غباری ز گَرد قافله‌ای | نه نشانی ز نقش پایی هست | |
| نه ز یاران و رفتگان خبری | نه پیامی ز آشنایی هست | |
| از کران تا کران، افق تاریک | نه بدایت نه انتهایی هست | |
| جاده پر پیچ و غیر ظلمت هیچ | وه چه وحشت‌فزا فضایی هست | |
| دو دلی، اضطراب، ظلمت شب | گم شدن را عجب بلایی هست | |
| ناگهان مژده آورد هُدهُد | که سلیمانی و سبایی هست | |
| هاتفی مژده‌ام سرود از غیب | گوش جان باز کن صدایی هست | |
| از گره‌های کار بسته مترس | که به عالم گره‌گشایی هست | |
| وحشتی از خروش موج مکن | که در این بحر، ناخدایی هست | |
| این جهان خود به خود نمی‌گردد | که به غیب جهان خدایی هست |