کعبه به گرد روضه او می کند طواف (جامی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان = [[کعبه به گرد مرقد او می کند طواف]]
  | مطلع=کعبه به گرد مرقد او می کند طواف]
| تصویر =
| توضیح تصویر =
  | نام شعر =کردم ز دیده پا سوی مشهد حسین  
  | نام شعر =کردم ز دیده پا سوی مشهد حسین  
  | نام شاعر = [[عبدالرحمن جامی]]
  | شاعر = عبدالرحمن جامی
  | قالب =  
| مصحح =
| بخشی از دیوان =
| بخشی از مجموعه اشعار =
  |قالب =
  | وزن= مفول فاعلاتن مفاعیل فاعلن
  | وزن= مفول فاعلاتن مفاعیل فاعلن
  | موضوع = [[امام حسین (ع)]]
  | موضوع = امام حسین (ع)
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
  | بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۷ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع = دیوان اشعار
  | سال قمری =
| یادداشت =
}}
}}
نورالدین عبدالرحمن ابن نظام الدین احمد ابن محمد متخلص به جامی در سال ۸۱۷ هجری قمری در خرجرد جام از توابع خراسان متولد شد.وی بعدها همراه پدرش به سمرقند و هرات رفت و در آن دیار به کسب علم و ادب پرداخت. سپس به سیر و سلوک مشغول و از بزرگان طریقت شد.او نزد سلطان حسین میرزا بایقرا و وزیر فاضل او امیر علیشیر نوایی تقربی خاص داشت. او در محرم ۸۹۸ هجری قمری وفات کرد و در هرات با احترام فراوان به خاک سپرده شد. از جامی بیش از چهل اثر و تألیف سودمند و گرانبها به جای مانده است. معروفترین آثار او عبارت از هفت مثنوی به نام «هفت اورنگ» است.
{{شعر}}




{{شعر}}{{ب|کردم ز دیده پای سوی مشهد حسین|
{{ب|کردم ز دیده پای سوی مشهد حسین|


هست این سفر به مذهب عشاق فرضِ عین}}
هست این سفر به مذهب عشاق فرضِ عین}}
خط ۴۴: خط ۴۶:


باشد قضای حاجت سایل ادای دین}}{{پایان شعر}}
باشد قضای حاجت سایل ادای دین}}{{پایان شعر}}
==پانویس==
https://ganjoor.net/jami/divanj/fateha-shabab/sayer-jf/sh4
==منابع==
https://ganjoor.net/jami

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۱

کعبه به گرد مرقد او می کند طواف] کردم ز دیده پا سوی مشهد حسین از
عبدالرحمن جامی

با وزن مفول فاعلاتن مفاعیل فاعلن

موضوع: امام حسین (ع)


کردم ز دیده پای سوی مشهد حسین هست این سفر به مذهب عشاق فرضِ عین
خدّام مرقدش به سرم گر نهند پای حقا که بگذرد سرم از فرق فرقدین
کعبه به گرد روضه او می کند طواف رکب الحجیج اَینَ تروحون این این
از قاف تا به قاف پر است از کرامتش آن به که حیله جوی کند ترک شید و شین
آن را که بر عذار بود جعد مشکبار از موی مستعار چه حاجت به زیب و زین
جامی گدای حضرت او باش تا شود با راحت وصال مبدل عذاب بین
میران ز دیده سیل که در مشرب کریم باشد قضای حاجت سایل ادای دین