ای بلندای آسمان جاهت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه شعر
  | عنوان =ای بلندای آسمان، جاهت
  | مطلع=ای بلندای آسمان، جاهت
  | تصویر =  
  | نام شعر=ای بلندای آسمان
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = محمدجواد محبت
  | نام شعر =ای بلندای آسمان
| مصحح =  
  | نام شاعر =محمدجواد محبت
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =  
  |قالب = غزل
  | موضوع =امیرالمومنین(ع)
  |وزن =  
  | مناسبت = مدح
  |موضوع = امام علی(ع)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۱۱بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''ای بلندای آسمان، جاهت''' را [[محمدجواد محبت]] درباره [[امیرالمومنین(ع)]] سروده است.
==معرفی==
{{همچنین ببینید|محمدجواد محبت}}
«ای بلندای آسمان، جاهت» اثر شعری از محمدجواد محبت است. این غزل شعری در گونه مدح امام علی(ع) و عید غدیر در یازده بیت سروده شده است.
محمدجواد محبت شعر «ای بلندای آسمان، جاهت» را در مدح امیرالمومنین(ع) و عید غدیر سروده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای بلندای آسمان، جاهت|ای بهشت خدا، نظرگاهت}}
{{ب|ای بلندای آسمان، جاهت|ای بهشت خدا، نظرگاهت}}
خط ۳۳: خط ۲۵:
{{ب|حقّ نان و نمک به حرمت توست|حرمت آنچه بود دلخواهت}}
{{ب|حقّ نان و نمک به حرمت توست|حرمت آنچه بود دلخواهت}}
{{ب|آن که تشریف «هل اتی»یت داد|خواند در مرتبت یداللّهت}}
{{ب|آن که تشریف «هل اتی»یت داد|خواند در مرتبت یداللّهت}}
{ب|با تو چون داشت لطف بی پایان|کرد بر اولیای خود، شاهت}}
{{ب|با تو چون داشت لطف بی پایان|کرد بر اولیای خود، شاهت}}
{{ب|در کرامات خندق و خیبر|دست حق بود یار و همراهت}}
{{ب|در کرامات خندق و خیبر|دست حق بود یار و همراهت}}
{{ب|همه جا با تو بود و روز غدیر|کرد از فضل خویش آگاهت}}
{{ب|همه جا با تو بود و روز غدیر|کرد از فضل خویش آگاهت}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۱

ای بلندای آسماناز محمدجواد محبتدر قالب غزلموضوع: امام علی(ع)
ای بلندای آسمان، جاهتای بهشت خدا، نظرگاهت
آستان تو، آستان صفاآرزو همنشین درگاهت
بود آیینه رسول اللّهروح بیدار و جان آگاهت
آه از آن رنجها که آوردنداشک در چشم و ناله در چاهت
بیم حق بود و درد مردم بودصدق در اشک و سوز در آهت
قصّهای شد دراز، در دنیادست از مال غیر، کوتاهت
حقّ نان و نمک به حرمت توستحرمت آنچه بود دلخواهت
آن که تشریف «هل اتی»یت دادخواند در مرتبت یداللّهت
با تو چون داشت لطف بی پایانکرد بر اولیای خود، شاهت
در کرامات خندق و خیبردست حق بود یار و همراهت
همه جا با تو بود و روز غدیرکرد از فضل خویش آگاهت