سفر عشق: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{سرصفحه شعر | مطلع=اخگر غم | نام شعر= | شاعر =امام خمینی | مصحح = | بخشی از دیوان = |قالب =غزل |وزن = |موضوع = عرفانی | قبلی = | بعدی = | سال خورشیدی = | سال میلادی = | سال قمری = | یادداشت = }} {{شعر}} {{ب|با دل تنگ بسوی تو سفر بايد كرد|از سر خويش به بتخا...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
{{ب|گر درِميكده را پير به عُشّاق گشود|پس از آن آرزوی فتح و ظفر بايد كرد}} | {{ب|گر درِميكده را پير به عُشّاق گشود|پس از آن آرزوی فتح و ظفر بايد كرد}} | ||
{{ب|گر دل از نشئه ی می دعوی سرداری داشت|به خود آييد كه احساس خطر بايد كرد}} | {{ب|گر دل از نشئه ی می دعوی سرداری داشت|به خود آييد كه احساس خطر بايد كرد}} | ||
{{مژده ای دوست كه رندی سر خم را بگشود|باده نوشان لب از اين مائده تر بايد كرد}} | {{ب|مژده ای دوست كه رندی سر خم را بگشود|باده نوشان لب از اين مائده تر بايد كرد}} | ||
{{ب|در ره جستن آتشكده سر بايد باخت|به جفاكاری او سينه سپر بايد كرد}} | {{ب|در ره جستن آتشكده سر بايد باخت|به جفاكاری او سينه سپر بايد كرد}} | ||
{{ب|سر خم باد سلامت كه به ديدار رخش|مست ساغرزده را نيز خبر بايد كرد}} | {{ب|سر خم باد سلامت كه به ديدار رخش|مست ساغرزده را نيز خبر بايد كرد}} | ||
{{ب|طرّه ی گيسوی دلدار به هر كوی و دری است|پس به هر كوی و در از شوق سفر بايد كرد}} | {{ب|طرّه ی گيسوی دلدار به هر كوی و دری است|پس به هر كوی و در از شوق سفر بايد كرد}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} |
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۱
اخگر غماز امام خمینیدر قالب غزلموضوع: عرفانی |
با دل تنگ بسوی تو سفر بايد كرد | از سر خويش به بتخانه گذر بايد كرد | |
پير ما گفت ز ميخانه شفا بايد جست | از شفا جستن هر خانه حذر بايد كرد | |
آنكه از جلوه ی رخسار چو ماهت پيش است | بی گمان معجزه ی شقِّ قمر بايد كرد | |
گر درِميكده را پير به عُشّاق گشود | پس از آن آرزوی فتح و ظفر بايد كرد | |
گر دل از نشئه ی می دعوی سرداری داشت | به خود آييد كه احساس خطر بايد كرد | |
مژده ای دوست كه رندی سر خم را بگشود | باده نوشان لب از اين مائده تر بايد كرد | |
در ره جستن آتشكده سر بايد باخت | به جفاكاری او سينه سپر بايد كرد | |
سر خم باد سلامت كه به ديدار رخش | مست ساغرزده را نيز خبر بايد كرد | |
طرّه ی گيسوی دلدار به هر كوی و دری است | پس به هر كوی و در از شوق سفر بايد كرد |