من جوادم که خدا خوانده جواد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =با لبان تشنه آن ساعت که افتادی به خاک | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = غلامعلی رجبی | قالب = غزل | وزن = | موضوع = امام جواد(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۹ بیت | منبع = }} '''با لبا...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه شعر
  | عنوان =با لبان تشنه آن ساعت که افتادی به خاک
  | مطلع=من جوادم
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر =غلامعلی رجبی
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر = غلامعلی رجبی 
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل  
  |قالب =غزل
  | وزن =
  |وزن =  
  | موضوع = امام جواد(ع)  
  |موضوع = امام جواد(ع)
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش =  
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۹ بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''با لبان تشنه آن ساعت که افتادی به خاک''' مطلع شعری درباره امام جواد(ع) اثر طبع [[غلامعلی رجبی]] شاعر ایرانی است. این شعر در نه بیت در قالب غزل با موضوع امام حسین(ع) در گونه مرثیه سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|من جوادم که خدا خوانده جواد|من چه کردم به تو اى بد بنیاد؟}}
{{ب|من جوادم که خدا خوانده جواد|من چه کردم به تو اى بد بنیاد؟}}
خط ۲۹: خط ۲۶:
{{ب|تا که لب تشنه به زیر خورشید|جان سپارم چون حسین، شاه شهید}}
{{ب|تا که لب تشنه به زیر خورشید|جان سپارم چون حسین، شاه شهید}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام جواد(ع)]]
[[رده:شعرهای کهن]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۶

من جوادماز غلامعلی رجبیدر قالب غزلموضوع: امام جواد(ع)
من جوادم که خدا خوانده جوادمن چه کردم به تو اى بد بنیاد؟
عوض آنکه مرا یار شوىبر دل غم زده غمخوار شوى
رفتى و در به روى من بستىبا کنیزان همگى بنشستى
گفتى از آب مرا منع کنندشادى و هلهله آن جمع کنند
تو که آتش به دلم افکندىحال استاده‌‏اى و می‌خندى
حجره در بسته و من تنهایمبه خدا من پسر زهرایم
تن بیتاب مرا تاب بدهجگرم سوخت، مرا آب بده
بدن زار من تشنه جگربعد قتلم به روی بام ببر
تا که لب تشنه به زیر خورشیدجان سپارم چون حسین، شاه شهید