چون یار وفادار علی میثم تمّار

چون یار وفادار علی میثم تمّار		معراج خود آغاز کنان شد به سر دار
یار علی از شوق علی گرم تولاّ		اندیشه به خود راه نمی داد زِ اغیار
چندان ز علی گفت و دم از مدح علی زد		کاتش به دل دوست زد و دشمن بدکار
نالید از این حال شناسای حقیقت		ترسید از این وضع فرومایه غدّار
چون حق به سخن آید و گوید سخن حق		باطل چه کند گر نکند وحشت بسیار؟
خامُش نشود مرد خدا از سخن حق		ور آن که زبانش ببرد، دشمن مکار