ای بلندای آسمان جاهت: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    (و)
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه شعر
      | عنوان =ای بلندای آسمان، جاهت
      | مطلع=ای بلندای آسمان، جاهت
      | تصویر =  
      | نام شعر=ای بلندای آسمان
      | توضیح تصویر =  
      | شاعر = محمدجواد محبت
      | نام شعر =ای بلندای آسمان
    | مصحح =  
      | نام شاعر =محمدجواد محبت
      | بخشی از دیوان =
      | قالب =غزل
      | بخشی از مجموعه اشعار =
      | وزن =  
      |قالب = غزل
      | موضوع =امیرالمومنین(ع)
      |وزن =  
      | مناسبت = مدح
      |موضوع = امام علی(ع)
      | زمان سرایش = معاصر
      | قبلی =
      | زبان = فارسی
    | بعدی =  
      | تعداد ابیات =۱۱بیت
      | سال خورشیدی =  
      | منبع =  
      | سال میلادی =
      | سال قمری =  
      | یادداشت =
    }}
    }}
    «ای بلندای آسمان، جاهت» اثر شعری از [[محمدجواد محبت]] است. این غزل شعری در گونه مدح امام علی(ع) و عید غدیر در یازده بیت سروده شده است.
    محمدجواد محبت شعر «ای بلندای آسمان، جاهت» را در مدح امیرالمومنین(ع) و عید غدیر سروده است.
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|ای بلندای آسمان، جاهت|ای بهشت خدا، نظرگاهت}}
    {{ب|ای بلندای آسمان، جاهت|ای بهشت خدا، نظرگاهت}}
    خط ۳۲: خط ۲۹:
    {{ب|همه جا با تو بود و روز غدیر|کرد از فضل خویش آگاهت}}
    {{ب|همه جا با تو بود و روز غدیر|کرد از فضل خویش آگاهت}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==پانویس==
    ==منابع==
    [[رده:شعر با موضوع مدح امام علی(ع)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۵۱

    ای بلندای آسماناز محمدجواد محبتدر قالب غزلموضوع: امام علی(ع)
    ای بلندای آسمان، جاهتای بهشت خدا، نظرگاهت
    آستان تو، آستان صفاآرزو همنشین درگاهت
    بود آیینه رسول اللّهروح بیدار و جان آگاهت
    آه از آن رنجها که آوردنداشک در چشم و ناله در چاهت
    بیم حق بود و درد مردم بودصدق در اشک و سوز در آهت
    قصّهای شد دراز، در دنیادست از مال غیر، کوتاهت
    حقّ نان و نمک به حرمت توستحرمت آنچه بود دلخواهت
    آن که تشریف «هل اتی»یت دادخواند در مرتبت یداللّهت
    با تو چون داشت لطف بی پایانکرد بر اولیای خود، شاهت
    در کرامات خندق و خیبردست حق بود یار و همراهت
    همه جا با تو بود و روز غدیرکرد از فضل خویش آگاهت