چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده | قالب = رباعی | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع | موضوع = حضرت زهرا(س) | مناسبت =مدح | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعدا...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه
      | عنوان =چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود
      | مطلع=چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود
      | تصویر =  
      | نام شعر=
      | توضیح تصویر =  
    | شاعر = محمدجواد غفورزاده
      | نام شعر =
      | مصحح =  
      | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده
      | بخشی از دیوان =
      | بخشی از مجموعه اشعار =
      | قالب = رباعی
      | قالب = رباعی
      | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع  
      | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع  
      | موضوع = حضرت زهرا(س)
      | موضوع = حضرت زهرا(س)
      | مناسبت =مدح
      | قبلی =
      | زمان سرایش = معاصر
      | بعدی =  
      | زبان = فارسی
      | سال خورشیدی =  
      | تعداد ابیات =۲ بیت
      | سال میلادی =
      | منبع =  
      | سال قمری =
    | یادداشت =
    }}
    }}
    {{شعر}}


    '''چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود''' را [[محمدجواد غفورزاده]] در قالب رباعی سروده است. این شعر آیینی در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع در منقبت حضرت زهرا(س) است.
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{ب|چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود|روشن‌تر از او، آینه و آب نبود}}
    {{ب|چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود|روشن‌تر از او، آینه و آب نبود}}
    {{ب|شب‌ها که به محراب عبادت می‌رفت|محتاج، کسی به نور مهتاب نبود}}
    {{ب|شب‌ها که به محراب عبادت می‌رفت|محتاج، کسی به نور مهتاب نبود}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==پانویس==
    ==منابع==
    [[شعر با موضوع حضرت زهرا(س)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۶

    چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبود از
    محمدجواد غفورزاده



    در قالب رباعی

    با وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع

    موضوع: حضرت زهرا(س)
    چون فاطمه هیچ واژه‌ای ناب نبودروشن‌تر از او، آینه و آب نبود
    شب‌ها که به محراب عبادت می‌رفتمحتاج، کسی به نور مهتاب نبود