آمدم ای شاه پناهم بده: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =آمدم ای شاه پناهم بده | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =حبیب الله چایچیان | قالب = غزل | وزن = | موضوع =امام رضا(ع) | مناسبت = مرثیه | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۱بیت | منبع = }} '''آمدم ای...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =آمدم ای شاه پناهم بده
  | مطلع=آمدم ای شاه پناهم بده
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = حبیب الله چایچیان
  | نام شعر =  
  | مصحح =  
  | نام شاعر =حبیب الله چایچیان
  | بخشی از دیوان =
  | قالب = غزل
  |قالب =غزل
  | وزن =  
  |وزن = مفتعلن مفتعلن فاعلن
  | موضوع =امام رضا(ع)  
  |موضوع = امام رضا(ع)  
  | مناسبت = مرثیه
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۱بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''آمدم ای شاه پناهم بده''' را شاعر معاصر [[حبیب الله چایچیان]] درباره امام رضا(ع) سروده است. این شعر در قالب غزل و در گونه مدح در یازده بیت  سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|آمدم ای شاه پناهم بده|خط امانی ز گناهم بده}}
{{ب|آمدم ای شاه پناهم بده|خط امانی ز گناهم بده}}
خط ۳۲: خط ۲۸:
{{ب|آن‌چه صلاح است برای «حسان»|از تو اگر هم که نخواهم، بده}}
{{ب|آن‌چه صلاح است برای «حسان»|از تو اگر هم که نخواهم، بده}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع  امام رضا(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۷

آمدم ای شاه پناهم بده از
حبیب الله چایچیان



در قالب غزل

با وزن مفتعلن مفتعلن فاعلن

موضوع: امام رضا(ع)
آمدم ای شاه پناهم بدهخط امانی ز گناهم بده
ای حرمت ملجأ درماندگاندور مران از در و راهم بده
ای گل بی‌خار گلستان عشققرب مکانی چو گیاهم بده
لایق وصل تو که من نیستماذن به یک لحظه نگاهم بده
ای که حریمت مَثل کهرباستشوق و سبک‌خیزی کاهم بده
تا که ز عشق تو گدازم چو شمعگرمی جان‌سوز به آهم بده
لشکر شیطان به کمین من‌اندبی‌کسم ای شاه پناهم بده
از صف مژگان نگهی کن به منبا نظری یار و سپاهم بده
در شب اول که به قبرم نهندنور بدان شام سیاهم بده
ای که عطابخش همه عالمیجمله‌ی حاجات مرا هم بده
آن‌چه صلاح است برای «حسان»از تو اگر هم که نخواهم، بده