یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =مهدی مردانی | قالب =غزل | وزن =مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن | موضوع =حضرت زهرا(س) | مناسبت =ولادت حضرت زهرا(س) | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی |...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید
  | مطلع=یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = مهدی مردانی
  | نام شعر =
  | مصحح =
  | نام شاعر =مهدی مردانی
| بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  | بخشی از مجموعه اشعار =
  | وزن =مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  |قالب =غزل
  | موضوع =حضرت زهرا(س)
  |وزن = مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
  | مناسبت =ولادت حضرت زهرا(س)
  |موضوع =حضرت زهرا(س)
  | زمان سرایش = معاصر
  | قبلی =
  | زبان = فارسی
| بعدی =  
  | تعداد ابیات =۵بیت
  | سال خورشیدی =  
  | منبع =  
  | سال میلادی =
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
{{شعر}}


'''یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید''' مطلع شعری مدح گونه از [[مهدی مردانی]] درباره حضرت زهرا(س) است. این شعر در قالب غزل در پنج بیت با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{ب|یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید|حق هرچه آفرید از این دختر آفرید}}
{{ب|یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید|حق هرچه آفرید از این دختر آفرید}}
{{ب|جوشید چشمه در دل قرآن به نام او|اعجاز تشنه بود و خدا کوثر آفرید}}
{{ب|جوشید چشمه در دل قرآن به نام او|اعجاز تشنه بود و خدا کوثر آفرید}}
خط ۲۵: خط ۲۴:
{{ب|می‌خواست تا خلاصه شود عشق در کلام|از بین واژه‌های جهان مادر آفرید}}
{{ب|می‌خواست تا خلاصه شود عشق در کلام|از بین واژه‌های جهان مادر آفرید}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع حضرت زهرا(س)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۱۸

یک دختر آفرید و عجب محشر آفرید از
مهدی مردانی



در قالب غزل

با وزن مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن

موضوع: حضرت زهرا(س)
یک دختر آفرید و عجب محشر آفریدحق هرچه آفرید از این دختر آفرید
جوشید چشمه در دل قرآن به نام اواعجاز تشنه بود و خدا کوثر آفرید
یک ذره نور فاطمه را ریخت روی خاکلولاک گفت و این همه پیغمبر آفرید
از عرش تا به فرش کسی لایقش نبوداز جلوۀ جلال خودش حیدر آفرید
می‌خواست تا خلاصه شود عشق در کلاماز بین واژه‌های جهان مادر آفرید