مدهوشم از این عطر پراکندهٔ سیب: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه
      | عنوان =مدهوشم از این عطر پراکندهٔ سیب
      | مطلع=مدهوشم از این عطر پراکندهٔ سیب
      | تصویر =  
      | نام شعر=
      | توضیح تصویر =  
      | شاعر = محمدجواد غفورزاده
      | نام شعر =
      | مصحح =
      | نام شاعر = محمدجواد غفورزاده
    | بخشی از دیوان =
      | قالب = رباعی
      | بخشی از مجموعه اشعار =
      | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      |قالب =رباعی
      | موضوع = امام مهدی(ع)
      |وزن = مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      | مناسبت =
      |موضوع =امام مهدی(ع)
      | زمان سرایش = معاصر
      | قبلی =
      | زبان = فارسی
    | بعدی =  
      | تعداد ابیات = ۲بیت
      | سال خورشیدی =  
      | منبع = حدیث حُسن
      | سال میلادی =
      | سال قمری =  
      | یادداشت =
    }}
    }}
    {{شعر}}


    '''مدهوشم از این عطر پراکندهٔ سیب''' مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، [[محمدجواد غفورزاده]] درباره امام مهدی(ع) است.
    این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.
    ==الهام یافته از کلام حضرت==
    پیامبر اعظم(صلوات‌الله‌علیه‌وآله)
    «مَنْ أَحَبَّ قَوْماً حُشِرَ مَعَهُم‏»
    هركس گروهى را دوست داشته باشد، (روز جزا) با آن‌ها محشور می‌شود.
    📗 بشارة المصطفى، ‏ج۲،
    ص۷۵ 
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{ب|مدهوشم از این عطر پراکندهٔ سیب|این است همان رایحهٔ روح‌فریب}}
    {{ب|مدهوشم از این عطر پراکندهٔ سیب|این است همان رایحهٔ روح‌فریب}}
    {{ب|گفتم که شبِ فراق، طولانی شد|گفتند بخوان اَلَیسَ صُبحٍ بِقَریب}}
    {{ب|گفتم که شبِ فراق، طولانی شد|گفتند بخوان اَلَیسَ صُبحٍ بِقَریب}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==پانویس==
    حدیث حُسن
    ==منابع==
    [[رده:شعر با موضوع امام مهدی(ع)]]
    [[رده:شعر در قالب رباعی]]
    [[رده:شاعران معاصر]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۶

    مدهوشم از این عطر پراکندهٔ سیب از
    محمدجواد غفورزاده



    در قالب رباعی

    با وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع

    موضوع: امام مهدی(ع)
    مدهوشم از این عطر پراکندهٔ سیباین است همان رایحهٔ روح‌فریب
    گفتم که شبِ فراق، طولانی شدگفتند بخوان اَلَیسَ صُبحٍ بِقَریب