دلم جواب بلی میدهد صلای تو را: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{{سرصفحه | ||
| | | مطلع=دلم جواب بَلی میدهد صلای تو را | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = سیدمحمدحسین شهریار | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = غزل | |قالب =غزل | ||
| وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
| موضوع = عرفانی | |موضوع = عرفانی | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|دلم جواب بَلی میدهد صلای تو را|صلا بزن که به جان میخرم بلای تو را}} | {{ب|دلم جواب بَلی میدهد صلای تو را|صلا بزن که به جان میخرم بلای تو را}} | ||
خط ۳۵: | خط ۲۷: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
== | ==تجلیل از شعر== | ||
[[سید علی خامنهای]] رهبر جمهوری اسلامی ایران در دیدار با گروه اجرایی [[کنگره بزرگداشت شهریار]] به مطلع این شعر اشاره داشته است.<ref>[https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=10145 بیانات در دیدار اعضای کنگره بزرگداشت استاد شهریار]</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
* [https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=10145 | * [https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=10145 دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله العظمی خامنهای] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۸
{
دلم جواب بَلی میدهد صلای تو را | صلا بزن که به جان میخرم بلای تو را | |
بهجاست کز غم دل رنجه باشم و دلتنگ | مگر نه در دل من تنگ کرده جای تو را | |
تو از دریچۀ دل میروی و میآیی | ولی نمیشنود کس صدای پای تو را | |
غبار فقر و فنا توتیای چشمم کن | که خضر راه شوم چشمۀ بقای تو را | |
خوشا طلاق تن و دلکشا تلاقی روح | که داده با دل من وعدۀ لقای تو را | |
شبانیام هوس است و طواف کعبۀ طور | مگر به گوش دلی بشنوم صدای تو را | |
به جبر گر همه عالم رضای من طلبند | من اختیار کنم زآن میان رضای تو را | |
دلِ شکستۀ من گفت «شهریارا» بس | که من به خانۀ خود یافتم خدای تو را |
تجلیل از شعر
سید علی خامنهای رهبر جمهوری اسلامی ایران در دیدار با گروه اجرایی کنگره بزرگداشت شهریار به مطلع این شعر اشاره داشته است.[۱]