حسن ختام: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۱

حُسن ختاماز امام خمینی

«حسن ختام» دومين غزل منتشر شده پس از ارتحال امام خمینی بود، بدين سبب – پس از «چشم بيمار» - بيش از ديگر سروده‏‏‌هاى ایشان، توسّط معاصران، مورد اقتضا و تضمين قرار گرفته است. آقاى علی آذرشاهى (آتش) با تضمين «حسن ختام»، مخمّسى ساخته كه مطلع آن چنين است:

گرفتم از لب ساغر، چو در ميخانه جامم را

نوشتم بر در دير مغان، شرح پيامم را

اين غزل را حضرت امام بر حاشيه روزنامه‌‏‏اى كه با عنوان رسا و درشت پيام آن حضرت را چاپ كرده بود، نوشته‏‏‌اند.

ألا يا أيُّها السّاقی‏‏ ز می‏‏ پر ساز جامم را

كه از جانم فرو ريزد هوای‏‏ ننگ و نامم را

از آن می‏‏ ريز در جامم كه جانم را فنا سازد

برون سازد ز هستی‏‏ هسته‏‏ی‏‏ نيرنگ و دامم را

از آن می‏‏ ده جانم را ز قيد خود رها سازد

به خود گيرم زمامم را فرو ريزد مقامم را

از آن می‏‏ ده كه در خلوتگه رندان بی‏‏حرمت

به هم كوبد سجودم را به هم ريزد قيامم را

نبودی‏‏ در حريم قدس گلرويان ميخانه

كه از هر روزنی‏‏ آيم گلی‏‏ گيرد لجامم را

روم در جرگه‏‏ی‏‏ پيران از خود بی‏‏خبر، شايد

برون سازند از جانم به می‏‏ افكار خامم را

تو ای‏‏ پيك سبكباران دريای‏‏ عدم از من

به دريادار آن وادی‏‏ رسان مدح و سلامم را

به ساغر ختم كردم اين عدم اندر عدم‏‏نامه

به پير صومعه برگو ببين حسن ختامم را

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
   | سال قمری =
   | یادداشت =«حسن ختام» دومين غزل منتشر شده پس از ارتحال امام خمینی بود، بدين سبب – پس از «چشم بيمار» - بيش از ديگر سروده‏‏‌هاى ایشان، توسّط معاصران، مورد اقتضا و تضمين قرار گرفته است. آقاى علی آذرشاهى (آتش) با تضمين «حسن ختام»، مخمّسى ساخته كه مطلع آن چنين است:
-{{شعر}}
+{{شعر جدید
-{{ب|گرفتم از لب ساغر، چو در ميخانه جامم را|نوشتم بر در دير مغان، شرح پيامم را}}{{پایان شعر}}
+|گرفتم از لب ساغر، چو در ميخانه جامم را\\نوشتم بر در دير مغان، شرح پيامم را
+}}
 اين غزل را حضرت امام بر حاشيه روزنامه‌‏‏اى كه با عنوان رسا و درشت پيام آن حضرت را چاپ كرده بود، نوشته‏‏‌اند.
 }}
-{{شعر}}
+{{شعر جدید
+|ألا يا أيُّها السّاقی‏‏ ز می‏‏ پر ساز جامم را\\كه از جانم فرو ريزد هوای‏‏ ننگ و نامم  را
-{{ب|ألا يا أيُّها السّاقی‏‏! ز می‏‏ پر ساز جامم را|كه از جانم فرو ريزد هوای‏‏ ننگ و نامم  را}}
+از آن می‏‏ ريز در جامم كه جانم را فنا سازد\\برون سازد ز هستی‏‏ هسته‏‏ی‏‏ نيرنگ و دامم را
-{{ب|از آن می‏‏ ريز در جامم كه جانم را فنا سازد	|برون سازد ز هستی‏‏ هسته‏‏ی‏‏ نيرنگ و دامم را}}
+از آن می‏‏ ده جانم را ز قيد خود رها سازد\\به خود گيرم زمامم را فرو ريزد مقامم را
-{{ب|از آن می‏‏ ده جانم را، ز قيد خود رها سازد	 |به خود گيرم زمامم را، فرو ريزد مقامم را}}
+از آن می‏‏ ده كه در خلوتگه رندان بی‏‏حرمت\\به هم كوبد سجودم را به هم ريزد قيامم را
-{{ب| از آن می‏‏ ده كه در خلوتگه رندان بی‏‏حرمت|به هم كوبد سجودم را، به هم ريزد قيامم را}}
+نبودی‏‏ در حريم قدس گلرويان ميخانه\\كه از هر روزنی‏‏ آيم گلی‏‏ گيرد لجامم را
-{{ب| نبودی‏‏ در حريمِ قدسِ گلرويان ميخانه	|		كه از هر روزنی‏‏ آيم، گلی‏‏ گيرد لجامم را}}
+روم در جرگه‏‏ی‏‏ پيران از خود بی‏‏خبر، شايد\\برون سازند از جانم به می‏‏ افكار خامم را
-{{ب|روم در جرگه‏‏ی‏‏ پيران از خود بی‏‏خبر، شايد |برون سازند از جانم به می‏‏ افكار خامم را}}
+تو ای‏‏ پيك سبكباران دريای‏‏ عدم از من\\به دريادار آن وادی‏‏ رسان مدح و سلامم را
-{{ب| تو ای‏‏ پيك سبكباران دريای‏‏ عدم! از من|به دريادارِ آن وادی‏‏ رسان مدح و سلامم را}}
+به ساغر ختم كردم اين عدم اندر عدم‏‏نامه\\به پير صومعه برگو ببين حسن ختامم را
-{{ب| به ساغر ختم كردم اين عدم اندر عدم‏‏نامه|به پير صومعه برگو: ببين حُسن ختامم را!}}
+}}
-{{پایان شعر}}