از همه سوی جهان جلوه او می‌بینم: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر = سیدمحمدحسین شهریار | قالب = غزل | وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن | موضوع = عرفانی | مناسبت = | زمان سرایش = | زبان = فارسی | تعداد ابیات = ۹ب...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۵: خط ۱۵:
}}
}}


'''از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم''' از اشعار توحیدی مناجاتی شاعر قدیمی [[سیدمحمدحسین شهریار]] است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلنو فضای شعری عرفانی، معنوی در نه سروده شده است.
'''از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم''' از اشعار توحیدی مناجاتی [[سید محمدحسین بهجت تبریزی]] متخلص به شهریار است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلنو فضای شعری عرفانی، معنوی در ۹ بیت سروده شده است.


== متن شعر ==
== متن شعر ==

نسخهٔ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۳

از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم
اطلاعات شعر
نام شاعرسیدمحمدحسین شهریار
قالبغزل
وزنفعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
موضوععرفانی
زبانفارسی
تعداد ابیات۹بیت


از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینم از اشعار توحیدی مناجاتی سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلنو فضای شعری عرفانی، معنوی در ۹ بیت سروده شده است.

متن شعر

از همه سوی جهان جلوۀ او می‌بینمجلوۀ اوست جهان کز همه سو می‌بینم
چشم از او، جلوه از او ما چه حریفیم ای دلچهرۀ اوست که با دیدۀ او می‌بینم
تا که در دیدۀ من کون و مکان آینه گشتهم در آن آینه، آن آینه‌رو می‌بینم
او صفیری که ز خاموشی شب می‌شنوموآن هیاهو، که سحر بر سر کو می‌بینم
چون به نوروز کُند پیرهن از سبزه و گلآن نگارین، همه رنگ و همه بو می‌بینم
تا یکی قطره چشیدم منَش از چشمۀ قافکوه در چشمه و دریا به سبو می‌بینم
در نمازند درختان و گل از باد وزانخَم به سرچشمه و در کار وضو می‌بینم
ذره، خشتی که فراداشته کیهان عظیمباز کیهان به دل ذره فرو می‌بینم
آسمان راز به من گفت و به کس باز نگفتشهریار این‌همه زآن رازِ مگو می‌بینم

پانویس

منابع