اصغرا گر زعطش تشنه و بی تاب شدی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|اصغرا گر ز عطش تشنه و بي تاب شدی|به روي دست پدر خوب تو سيراب شدی}} | {{ب|اصغرا گر ز عطش تشنه و بي تاب شدی|به روي دست پدر خوب تو سيراب شدی}} | ||
{{ب|شمر رحمي نه اگر بر دل بي تابت كرد| | {{ب|شمر رحمي نه اگر بر دل بي تابت كرد|نوک تير ستم حرمله سيرابت كرد}} | ||
{{ب|گفت پيكان چه بگوش تو كه مدهوش شدی|چه | {{ب|گفت پيكان چه بگوش تو كه مدهوش شدی|چه شنيدی كه به يک مرتبه خاموش شدی}} | ||
{{ب|طاير هوش ز سر رفت ز مدهوشي تو|ناله | {{ب|طاير هوش ز سر رفت ز مدهوشي تو|ناله ی من به فلک رفت ز خاموشي تو}} | ||
{{ب|نور چشما بگشا ديده ز | {{ب|نور چشما بگشا ديده ز هم، خواب بس است|برونم طاقتت از اين دل بي تاب بس است}} | ||
{{ب|بود اميدم كه توام يار | {{ب|بود اميدم كه توام يار به هر حال شوی|به زبان آئي و هم صحبت اطفال شوی}} | ||
{{ب|هوسم بود هم آواز به مادر باشي|نقل مجلس شب | {{ب|هوسم بود هم آواز به مادر باشي|نقل مجلس شب دامادی اكبر باشي}} | ||
{{ب|گر دلم سوخت پس از مرگ عزيزان دگر|سوخته، داغ تو جان من | {{ب|گر دلم سوخت پس از مرگ عزيزان دگر|سوخته، داغ تو جان من ایا جان پسر}} | ||
{{ب|زانكه اندر دم جان دادنت | {{ب|زانكه اندر دم جان دادنت ای دل خسته|دست هاي تو بدی خسته و پايت بسته}} | ||
{{ب|سينه بگداخت از اين غم كه تو با اين دل ريش|دست و پائي | {{ب|سينه بگداخت از اين غم كه تو با اين دل ريش|دست و پائي نزدی در دم جان دادن خويش}} | ||
{{ب|جوديا بگذر از شرح و غم و باش خموش|كه ز غم فاطمه غش كرد و علي شد مدهوش}} | {{ب|جوديا بگذر از شرح و غم و باش خموش|كه ز غم فاطمه غش كرد و علي شد مدهوش}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۵
| اطلاعات شعر | |
|---|---|
| نام شعر | بی تاب شدی |
| نام شاعر | جودی خراسانی |
| قالب | مثنوی |
| موضوع | حضرت علی اصغر(ع) |
| مناسبت | مرثیه |
| زبان | فارسی |
| تعداد ابیات | ۱۱بیت |
اصغرا گر ز عطش تشنه و بي تاب شدي را جودی خراسانی درباره جناب علی اصغر(ع) سروده است.
معرفی
«اصغرا گر ز عطش تشنه و بي تاب شدي» اثر شعری جودی خراسانی است. این شعر مرثیه در قالب مثنوی در یازده بیت سروده شده است. جودی خراسانی شعر اصغرا گر زعطش تشنه و بی تاب شدی را در وصف و زبان حال امام حسین(ع) با فرزندش علی اصغر(ع) سروده است.
متن شعر
| اصغرا گر ز عطش تشنه و بي تاب شدی | به روي دست پدر خوب تو سيراب شدی | |
| شمر رحمي نه اگر بر دل بي تابت كرد | نوک تير ستم حرمله سيرابت كرد | |
| گفت پيكان چه بگوش تو كه مدهوش شدی | چه شنيدی كه به يک مرتبه خاموش شدی | |
| طاير هوش ز سر رفت ز مدهوشي تو | ناله ی من به فلک رفت ز خاموشي تو | |
| نور چشما بگشا ديده ز هم، خواب بس است | برونم طاقتت از اين دل بي تاب بس است | |
| بود اميدم كه توام يار به هر حال شوی | به زبان آئي و هم صحبت اطفال شوی | |
| هوسم بود هم آواز به مادر باشي | نقل مجلس شب دامادی اكبر باشي | |
| گر دلم سوخت پس از مرگ عزيزان دگر | سوخته، داغ تو جان من ایا جان پسر | |
| زانكه اندر دم جان دادنت ای دل خسته | دست هاي تو بدی خسته و پايت بسته | |
| سينه بگداخت از اين غم كه تو با اين دل ريش | دست و پائي نزدی در دم جان دادن خويش | |
| جوديا بگذر از شرح و غم و باش خموش | كه ز غم فاطمه غش كرد و علي شد مدهوش |