کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{جعبه اطلاعات شعر
  | عنوان = کربلا در کربلا می ماند اگر زینب بود
  | عنوان = کربلا در کربلا می ماند اگر زینب بود
  | تصویر =  
  | تصویر = File:سر نی.jpg
  | توضیح تصویر =  
  | توضیح تصویر =  
  | نام شعر = اگر زینب نبود
  | نام شعر = اگر زینب نبود

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۱۲

کربلا در کربلا می ماند اگر زینب بود
سر نی.jpg
اطلاعات شعر
نام شعراگر زینب نبود
نام شاعرنیر تبریزی
قالبغزل
وزنفاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
موضوعحضرت زینب(س)
مناسبتحماسی
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۷بیت


کربلا در کربلا می ماند اگر زینب بود شعری آیینی از قادر طهماسبی از شاعران معاصر در وصف حضرت زینب(س) است. این شعر آیینی در قالب غزل درباره حماسه حضرت زینب (س)، در هفت بیت در گونه تحلیلی نسبت به قیام کربلا در هفت بیت با وزن فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن در سال ۶۹ ش سروده شده است.

متن شعر

سر نی در نینوا می ماند اگر زینب نبودکربلا در کربلا می ماند اگر زینب نبود
چهره سرخ حقیقت بعد از آن توفان رنگ پشت ابری از ریا می ماند اگر زینب نبود
چشمه فریادمظلومیت لب تشنگاندر کویر تفته جا می ماند اگر زینب نبود
زخمه زخمی ترین فریاد در چنگ سکوتاز طراز نغمه وا می ماند اگرزینب نبود
در طلوع داغ اصغر استخوان اشک سرخدر گلوی چشمها می ماند اگر زینب نبود
ذوالجناح دادخواهی بی سوارو بی لگامدر بیابان ها رها می ماند اگر زینب نبود
بدر عبور بستر تاریخ، سیل انقلابپشت کوه فتنه جا می ماند اگر زینب نبود[۱]

درباره شعر

ادر طهماسبی (فرید) سراینده شعر می‌گوید: این شعر را در سال ۶۹ سرودم، آن روز‌ها برایم گرفتاری پیش آمده بود. مقیم آستان حضرت ثامن الجج بودم که آقای اکبرزاده مشهدی را که مداح اهل بیت و از دوستان حضرت آقا بود را دیدم. او از من شعری درباره حضرت زینب خواست. سرم را پایین انداختم گفتم شعر دارم، اما نه به صورت مستقل. گفت: بعدا می‌آیم و شعری از شما می‌گیرم.

فرید ادامه می‌دهد: آن لحظه دلم گرفت و احساس شرمندگی کردم. برای زیارت و به آستان امام رضا رفتم در حالی که خیلی ناراحت بودم. زیارت که تمام شد داشتم می‌آمدم بیرون که این مصراع «سرنی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود/کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود» در دلم افتاد. زمزمه کنان و با حال خوشی بیرون آمدم که تلفن زنگ خورد و ما به تهران خوانده شدیم وبقیه شعر را در طول مسیر در قطار نوشتم که البته آنطورکه بیت اول بود، نشد و من هنوز ناراحتم که چرا آن لحظه تلفن زنگ خورد و من نتوانستم با همان حال و هوای خاص شعرم را به پایان ببرم.

وی افزود: حالا هروقت که به این شعر فکر می‌کنم به ذهنم می‌رسد که بیت اول شعر القای حضرت ثامن الجج بوده و علت استقبال از این بیت و معروفیتش هم همین است:

پانویس

  1. اگر زینب نبود... شعر هیئت.

منابع