السلام ای زینت دوش حبیب: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات شعر | عنوان =السلام ای زینت دوش حبیب | تصویر = | توضیح تصویر = | نام شعر = | نام شاعر =ژولیده نیشابوری | قالب =غزل | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن | موضوع =امام حسین(ع) | مناسبت = | زمان سرایش = معاصر | زبان = فارسی | تعداد ابیات =۱۰بی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات شعر
{{سرصفحه
  | عنوان =السلام ای زینت دوش حبیب
  | مطلع=السلام ای زینت دوش حبیب
  | تصویر =  
  | نام شعر=
  | توضیح تصویر =  
  | شاعر = ژولیده نیشابوری
  | نام شعر =
  | مصحح =  
  | نام شاعر =ژولیده نیشابوری
  | بخشی از دیوان =
  | قالب =غزل
  |قالب =
  | وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن
  | موضوع =امام حسین(ع)
  |موضوع = امام حسین(ع)
  | مناسبت =
  | قبلی =
  | زمان سرایش = معاصر
| بعدی =  
  | زبان = فارسی
  | سال خورشیدی =  
  | تعداد ابیات =۱۰بیت
  | سال میلادی =
  | منبع =  
  | سال قمری =  
  | یادداشت =
}}
}}
'''السلام ای زینت دوش حبیب''' را شاعر آیینی [[ژولیده نیشابوری]] درباره امام حسین(ع) سروده است. این شعر آیینی در گونه مرثیه و درده بیت سروده شده است. قالب این شعر غزل و در وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن می‌باشد.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|السلام ای زینت دوش حبیب|ناصر دین، آیۀ  فتح القریب}}
{{ب|السلام ای زینت دوش حبیب|ناصر دین، آیۀ  فتح القریب}}
خط ۳۰: خط ۲۷:
{{ب|ناسپاسان حق تو نشناختند|بهر غارت بر خیامت تاختند}}
{{ب|ناسپاسان حق تو نشناختند|بهر غارت بر خیامت تاختند}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعر با موضوع امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۵۸

السلام ای زینت دوش حبیب از
ژولیده نیشابوری

با وزن مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلاتن

موضوع: امام حسین(ع)
السلام ای زینت دوش حبیبناصر دین، آیۀ فتح القریب
السلام ای پیرهن غارت شدهزنده دین حق ز ایثارت شده
السلام ای آنکه دندانت شکستسنگ، بر پیشانی‌ات از کین نشست
السلام ای کشتۀ دور از وطنجسم پاکت مانده بی غسل و کفن
گر نبودم کربلا یارت شومرونق گرمی بازارت شوم
گر نبودم جنگ با دشمن کنماز حریمت دفع اَهریمن کنم
گر نبودم بر تنت تاب آورماز برای شیرخوار آب آورم
تا بهای خون تو سازم طَلااشک می‌ریزم برایت روز و شب
کی رود از یادم ای یکتا پرستشمر روی سینه‌ات از کین نشست
ناسپاسان حق تو نشناختندبهر غارت بر خیامت تاختند