زینت صفحه تاریخ که نامش حسن است: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه
      | عنوان = زینت صفحه ی تاریخ که نامش حسن است
      | مطلع=زینت صفحه ی تاریخ که نامش حسن است
      | تصویر =  
      | نام شعر=
      | توضیح تصویر =  
      | شاعر = سیدرضا حسینی
      | نام شعر =
      | مصحح =  
      | نام شاعر = سیدرضا حسینی
      | بخشی از دیوان =
      | قالب = غزل
      |قالب = غزل
      | وزن =
      |وزن =  
      | موضوع = امام حسن(ع)
      |موضوع = امام حسن(ع)
      | مناسبت =مدح
      | قبلی =
      | زمان سرایش = معاصر
      | بعدی =  
      | زبان = فارسی
      | سال خورشیدی =  
      | تعداد ابیات =۱۲ بیت
      | سال میلادی =
      | منبع =   
      | سال قمری =  
      | یادداشت =
    }}
    }}
    '''زینت صفحه ی تاریخ که نامش حسن است''' را [[سیدرضا حسینی|سعدی زمان]] درباره امام حسن(ع) سروده است. این شعر در قالب غزل در دوازده بیت سروده است.
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|زینت صفحه ی تاریخ که نامش حسن است|اثر صلح ثمربخش امام حسن است}}
    {{ب|زینت صفحه ی تاریخ که نامش حسن است|اثر صلح ثمربخش امام حسن است}}
    خط ۳۲: خط ۲۹:
    {{ب|چشم امّید شفاعت به حسینی در حشر|از امام حسن و فاطمه مام حسن است}}
    {{ب|چشم امّید شفاعت به حسینی در حشر|از امام حسن و فاطمه مام حسن است}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==پانویس==
    ==منابع==
    [[رده:شعر با موضوع امام حسن(ع)]]

    نسخهٔ ‏۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۹

    زینت صفحه ی تاریخ که نامش حسن است از
    سیدرضا حسینی



    در قالب غزل

    موضوع: امام حسن(ع)
    زینت صفحه ی تاریخ که نامش حسن استاثر صلح ثمربخش امام حسن است
    دم زنند ار ملل راقیه از صلح و صفاپیروی از نظریّات و مرام حسن است
    صلح او ضامن اجرائی شرع نبوی استصلح او حافظ برّان ز حسام حسن است
    صلح او حفظ جوانان بنی هاشم کرنظم اسلام ز صلحش به نظام حسن است
    صلح او بود که پی ریزی عاشورا کرصبح عاشور درخشنده ز شام حسن است
    هیبت و صولت او همچو رسول مدنچون علی قاطع و برّنده کلام حسن است
    یوسف آن شاهد کنعان و عزیز مصربا همه حُسن و ملاحت چو غلام حسن است
    خون دل خورد به هنگام حیاتش همه عمرچه حیات؟ آب دهن تلخ به کام حسن است
    چه حیات از ستم و طعنۀ احباب دو روبخدا خون جگر شرب مدام حسن است
    چه حیات؟ آب گوارا به گلو همچو شرنگجای آب و شکرش زهر به جام حسن است
    نه همین جور و جفا دید به هنگام حیاحالیا هم هدف ظلم منام حسن است
    چشم امّید شفاعت به حسینی در حشراز امام حسن و فاطمه مام حسن است