زیباییت ای ماه به هر شهر، شهیر است

زیباییت ای ماه به هر شهر، شهیر است		دلها به کمند غمِ عشق تو اسیر است
تنها نه به راه تو منم بی دل و مجنون		دیوانه عشق تو به هر ملک، کثیر است
خورشید صفا چهره رخشنده طاهاست		ای تالی احمد، رخ تو ماه منیر است
بر تخت جلال تو زند بوسه سلیمان		قدر تو عیان در نظر شخص بصیر است
در مدح تو، ای مظهر اضداد چه گوییم		بالاست مقام تو و گفتار قصیر است
با این که تویی پادشه عالم هستی		کرباس تو را جامه و فرش تو حصیر است
پامال کند عدل تو بنیاد ستم را		دست تو یداللّه و به مظلوم، نصیر است
بغض تو دلیلی ست که دوزخ هدف اوست		حُبّ تو رفیقیکه به فردوس بشیر است
برگیر «حسان» ساغر می از کف ساقی		کاین باده حلالست چو از خُمّ غدیر است