زخم‌هایی که به تشییع تنت آمده‌اند

{ب|بعد از این رو به که آرند فقیرانی که|به سراغ تو و خلق حَسنت آمده‌اند}}

زخم‌هایی که به تشییع تنت آمده‌اند		همچو گلبوسه به دشت کفنت آمده‌اند
«ابر و باد و مه و خورشید و فلک» چرخ‌زنان		به طواف تو و عطر بدنت آمده‌اند
کاتبان چشم به هُرم نفست دوخته‌اند،		پی یک جرعه ز جام سخنت آمده‌اند
یاکریمان نگاهم به امیدی که مگر		بشنوند آیۀ نور از دهنت آمده‌اند
چشم وا کن نفس صبح که کنعانی‌ها		مست از عطر خوش پیرهنت آمده‌اند
خون‌جگر، جامه‎دران، نوحه‌‌کنان، آن‌هایی		که به خون‌خواهی پرپر زدنت آمده‌اند
تو غریبی ولی یک روز جهان می‌بیند		شیعیان سینه‌زنان تا وطنت آمده‌اند
توبه هر لحظه قبول است، بگو برگردند		تیرهایی که به تشیع تنت آمده‌اند