یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{سرصفحه
| مطلع=یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود
| نام شعر=
| شاعر = طوطی همدانی
| مصحح =
| بخشی از دیوان =
| بخشی از مجموعه اشعار =
|قالب =
|وزن =
|موضوع = علی اکبر(ع)
| قبلی =
| بعدی =
| سال خورشیدی =
| سال میلادی =
| سال قمری =
| یادداشت =
}}
{{جعبه اطلاعات شعر
{{جعبه اطلاعات شعر
  | عنوان =یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود
  | عنوان =یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود
خط ۶: خط ۲۳:
  | نام شاعر =طوطی همدانی
  | نام شاعر =طوطی همدانی
  | قالب =غزل
  | قالب =غزل
  | وزن =  
  | وزن = فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن
  | موضوع =حضرت علی اکبر(ع)
  | موضوع =حضرت علی اکبر(ع)
  | مناسبت =عاشورا
  | مناسبت =عاشورا
خط ۱۴: خط ۳۱:
  | منبع =  
  | منبع =  
}}
}}
'''یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود''' غزل شعری از  [[طوطی همدانی]] درباره حضرت علی اکبر(ع) است. این شعر در قالب غزل و در گونه مرثیه با وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن است. این شعر در هفت بیت سروده شده است.
==متن شعر==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود|از بهر جانبازی حق اکبر بمیدان میرود}}
{{ب|یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود|از بهر جانبازی حق اکبر بمیدان میرود}}
خط ۲۷: خط ۴۰:
{{ب|طوطی بکن ورد زبان بر عارفان حق بخوان|یک گل زگلزار حسین در بزم جانان میرود}}
{{ب|طوطی بکن ورد زبان بر عارفان حق بخوان|یک گل زگلزار حسین در بزم جانان میرود}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
==پانویس==
==منابع==
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعرهای عاشورایی]]
[[رده:شعرهای با موضوع حضرت علی اکبر(ع)]]
[[رده:شعرهای طوطی همدانی]]

نسخهٔ ‏۲۵ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۱

یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود از
طوطی همدانی

موضوع: علی اکبر(ع)
یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میرود
اطلاعات شعر
نام شعرز گلزار حسین
نام شاعرطوطی همدانی
قالبغزل
وزنفعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن
موضوعحضرت علی اکبر(ع)
مناسبتعاشورا
زمان سرایشمعاصر
زبانفارسی
تعداد ابیات۷بیت


یک گل ز گلزار حسین در بزم جانان میروداز بهر جانبازی حق اکبر بمیدان میرود
چون دید بابش بی معین گردیده در آن سرزمینبهر قتال مشرکین با لعل عطشان میرد
آن سر و قد نوجوان چون شد بسوی دشمنانبابش بدنبالش روان با چشم گریان میرود
جان پدر بود آن پسر با چهره همچون قمرگوئی که در چشم پدر آن جسم چون جان میرود
آن اکبر فرخنده خو، آن گلعذار مشگبوبر عزم هیجا با عدو چون شیر غرّان میرود
از قبّه کرب و بلا ار آن بود عرش خدافریاد آل مصطفی تا عرش رحمان میرود
طوطی بکن ورد زبان بر عارفان حق بخوانیک گل زگلزار حسین در بزم جانان میرود