ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی تراث
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱۶: خط ۱۶:
  | یادداشت =
  | یادداشت =
}}
}}
'''ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد''' از اشعار توحیدی مناجاتی عالم شاعر [[مولوی]] است. این شعر در قالب غزل و در وزن فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلاتن و فضای شعری عرفانی، معنوی در پنج بیت سروده شده است.


== متن شعر ==
{{شعر}}
{{شعر}}
{{ب|ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد|وی نفس جفا پیشه هنگام وفا آمد}}
{{ب|ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد|وی نفس جفا پیشه هنگام وفا آمد}}
خط ۲۶: خط ۲۴:
{{ب|زین قبله بجو نوری تا شمع لحد باشد|آن نور شود گلشن چون نور خدا آمد}}
{{ب|زین قبله بجو نوری تا شمع لحد باشد|آن نور شود گلشن چون نور خدا آمد}}
{{پایان شعر}}
{{پایان شعر}}
== پانویس ==
== منابع ==
[[رده:اشعار مناجات]]
[[رده:اشعار توحیدی]]
[[رده:شعرهای کهن]]
[[رده:شعر در قالب غزل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۳۲

ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد از
مولوی



در قالب غزل

با وزن مفعول مفاعیلن مفعول مفاعیلن

موضوع: توحیدی


ای خفته شب تیره هنگام دعا آمدوی نفس جفا پیشه هنگام وفا آمد
بنگر به سوی روزن بگشای درِ توبهپرداخته کن خانه، هین نوبت ما آمد
از جرم و جفاجویی چون دست نمی‌شویی؟بر روی بزن آبی میقات صلا آمد
زین قبله به یاد آری چون رو به لحد آریسودت نکند حسرت آن‌گه که قضا آمد
زین قبله بجو نوری تا شمع لحد باشدآن نور شود گلشن چون نور خدا آمد