ادبیات آیینی:ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی تراث
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    {{جعبه اطلاعات شعر
    {{سرصفحه
      | عنوان =ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست
      | مطلع= ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست
      | تصویر =  
      | نام شعر=
      | توضیح تصویر =  
    | شاعر = محمدجواد غفورزاده
      | نام شعر =
      | مصحح =  
      | نام شاعر =محمدجواد غفورزاده
      | بخشی از دیوان =
      | قالب = رباعی
      | بخشی از مجموعه اشعار =
      | وزن =مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      |قالب = رباعی
      | موضوع =رسول خدا(ص)
      |وزن = مفعول مفاعیل مفاعیلن فع
      | مناسبت =
      |موضوع = رسول خدا(ص)
      | زمان سرایش = معاصر
      | قبلی =
      | زبان = فارسی
    | بعدی =  
      | تعداد ابیات = ۲بیت
      | سال خورشیدی =  
      | منبع = حدیث حُسن
      | سال میلادی =
      | سال قمری =  
      | یادداشت =
    }}
    }}


    '''ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست''' مطلع شعری از سروده های شاعر آیینی، [[محمدجواد غفورزاده]] درباره رسول خدا(ص) است.
    این شعر آیینی در قالب رباعی و در وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع سروده شده است.
    ==متن شعر==
    {{شعر}}
    {{شعر}}
    {{ب|ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست|پیوسته بر او دعای روز و شب ماست}}
    {{ب|ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست|پیوسته بر او دعای روز و شب ماست}}
    {{ب|آیینه‌ای از «مّودة فی القربی»|ذکر صلواتی‌ست که نقش لب ماست}}
    {{ب|آیینه‌ای از «مّودة فی القربی»|ذکر صلواتی‌ست که نقش لب ماست}}
    {{پایان شعر}}
    {{پایان شعر}}
    ==الهام گرفته==
    پیامبر اعظم(صلوات‌الله‌علیه‌وآله)
    «مَنْ عَزَّى مُصَاباً فَلَهُ مِثْلُ أَجْرِهِ»
    هركس مصيبت‏‌زده‏‌اى را تسلی دهد، پاداشی همانند او دارد.
    📗 الكافي، ج‏۳، ص۲۰۵
    ==پانویس==
    حدیث حُسن
    ==منابع==
    [[رده:شعر با موضوع رسول خدا(ص)]]
    [[رده:شعر در قالب رباعی]]
    [[رده:شاعران معاصر]]

    نسخهٔ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۱

    ایمان به رسول هاشمی مذهب ماست از
    محمدجواد غفورزاده



    در قالب رباعی

    با وزن مفعول مفاعیل مفاعیلن فع

    موضوع: رسول خدا(ص)


    ایمان به رسول هاشمی مذهب ماستپیوسته بر او دعای روز و شب ماست
    آیینه‌ای از «مّودة فی القربی»ذکر صلواتی‌ست که نقش لب ماست