تا جهان بحر و سخن گوهر و انسان صدفست: تفاوت میان نسخهها
(←منابع) |
Z.khansari (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{سرصفحه | ||
| | | مطلع= تا جهان بحر و سخن گوهر و انسان صدفست | ||
| | | نام شعر= | ||
| | | شاعر = بابافغانی شیرازی | ||
| | | مصحح = | ||
| | | بخشی از دیوان = | ||
| قالب = قصیده | |قالب =قصیده | ||
| وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | |وزن = مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن | ||
| موضوع = رسول خدا(ص) | |موضوع = رسول خدا(ص) | ||
| | | قبلی = | ||
| | | بعدی = | ||
| | | سال خورشیدی = | ||
| | | سال میلادی = | ||
| | | سال قمری = | ||
| یادداشت = | |||
}} | }} | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|تا جهان بحر و سخن گوهر و انسان صدفست|گوهر بحر سخن مدحت شاه نجفست}} | {{ب|تا جهان بحر و سخن گوهر و انسان صدفست|گوهر بحر سخن مدحت شاه نجفست}} | ||
خط ۴۲: | خط ۴۰: | ||
{{ب|سیه از سنگ بلا باد به گرداب اجل|روی ادبار یزیدی که چو پشت کشفست}} | {{ب|سیه از سنگ بلا باد به گرداب اجل|روی ادبار یزیدی که چو پشت کشفست}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۲
تا جهان بحر و سخن گوهر و انسان صدفست | گوهر بحر سخن مدحت شاه نجفست | |
والی ملک عرب سرور اشراف قریش | آنکه تشریف قدومش دو جهان را شرفست | |
شمع جمعست چو در گوشه ی محراب دعاست | آفتابیست فروزنده چو در پیش صفست | |
نغمه ی مهر علی از دل پر درد شنو | کاین نه صوتیست که در زمزمه ی چنگ و دفست | |
کن فکان امر و قضا حکم و یدالله خطاب | آسمان رفعت و دریا دل و خورشید کفست | |
سامع مدح علی باش نه افسانهٔ غیر | صدف گوهر شهوار نه جای خزفست | |
نقد عمری که نه در طاعت او صرف شود | گر بود زندگی خضر سراسر تلفست | |
هر که گردن کشد از بندگی آل علی | فی المثل گر پسر نوح بود ناخلفست | |
ای سرافراز که از گرمی روز عرصات | خلق را سایه ی الطاف عمیمت کنفست | |
حاصل بحر ازل گوهر یکدانهٔ اوست | صورت انجم و اشکال فلک جوش و کفست | |
قرص خاور صدف گوهر اسرار علیست | روشن آن گوهر شهوار که اینش صدفست | |
علم او نور شناسایی خورشید بقاست | سر او آینه ی لو کشف و من عرفست | |
نشود منبسط از بوی علی گلشن او | حیوانی که دلش بسته ی آب و علفست | |
گر خسی را بریاست بگزینند خسان | نتوان در ره او رفت که قول سلفست | |
فارغ از موت و حیاتم به تمنای علی | نی ز موتم حذر و نی ز حیاتم شعفست | |
شمع ایوان تو ایمن زدم باد صباست | ماه اقبال تو ایمن ز کسوف و کلفست | |
ذکر تسبیح تو مقبول بود وقت رکوع | از کمان تیر دعای تو روان بر هدفست | |
بر تو از احمد مختار صلوتست و سلام | بر تو از مبدأ فیاض درود و تحفست | |
قصر اقبال تو جاییست که از رفعت و قدر | لمعه ی شمس و قمر پرتو نور غرفست | |
سوز گفتار فغانی دل کوه آبله ساخت | این هنوز از جگر سوخته اش تاب و تفست | |
تا ز نور نظر سعد برین طاق بلند | اختر بخت تو پیوسته ببرج شرفست | |
سیه از سنگ بلا باد به گرداب اجل | روی ادبار یزیدی که چو پشت کشفست |